بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است که با مشکلات حرکتی شروع می‌شود. این بیماری می‌تواند بخشی از مغز شما که حرکات بدن را کنترل می‌کند، تحت تاثیر قرار دهد. پارکینسون به‌تدریج آغاز می‌شود؛ بنابراین اغلب افراد متوجه بیماری خود نمی‌شوند اما با گذشت زمان، لرزش جزئی در دست شروع شده و در نهایت این بیماری می‌تواند بر نحوه راه رفتن، صحبت کردن، خوابیدن و تفکر شما تاثیر بگذارد. در ادامه این مقاله به بررسی علائم و روش‌های پیشگیری از این اختلال می‌پردازیم.
پارکینسون چیست؟
در عمق مغز، منطقه‌ای به نام جسم سیاه (Substantia Nigra) وجود دارد و برخی از سلول‌های آن دوپامین تولید می‌کنند. حرکات نرم و هماهنگ عضلات بدن به وسیله دوپامین امکان‌پذیر می‌شود. در بیماری پارکینسون، سلول‌های جسم سیاه شروع به مردن می‌کنند و سطح دوپامین کاهش می‌یابد. وقتی سطح دوپامین ۶۰ تا ۸۰ درصد کاهش پیدا کند، علائم بیماری پارکینسون شروع می‌شوند.
قرار گرفتن در برابر سموم مانند آفت‌کش‌ها و آلودگی هوا می‌تواند میزان ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
بیماری پارکینسون از چیست؟
علت دقیق بیماری پارکینسون ناشناخته است. برخی از دانشمندان معتقدند که این بیماری به علت مشکلات ژنتیکی و محیطی بروز می‌یابد. همچنین، پروتئین‌های غیرعادی به نام اجسام لویی (Lewy Bodies) در مغز افراد مبتلا به این بیماری یافت می‌شود. تحقیقات درباره نقش اجسام لویی در ایجاد این بیماری همچنان ادامه دارد.
چه افرادی در معرض خطر ابتلا به پارکینسون هستند؟
-
جنسیت: مردان ۱.۵ برابر بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند.
-
نسل: طبق تحقیقات، شیوع این بیماری در افراد سفید‌پوست بیشتر از افراد سیاه‌پوست یا آسیایی است. همچنین، موقعیت جغرافیایی ممکن است یکی از دلایل افزایش خطر ابتلا به این بیماری باشد.
-
سن: این بیماری معمولا در بازه سنی ۵۰ تا ۶۰ سالگی بروز می‌کند.
-
سابقه خانوادگی: افرادی که اعضای نزدیک خانواده‌شان به این بیماری مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا قرار دارند.
-
سموم: تماس با برخی سموم ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
-
آسیب به سر: افرادی که دچار آسیب به سر می‌شوند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری باشند.
برخی جهش‌های ژنتیکی خاص می‌توانند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.
از کجا بفهمیم پارکینسون داریم؟
پارکینسون با علائم مختلفی همراه است که به مرور زمان و با پیشرفت بیماری ظاهر می‌شوند. علائم این بیماری عبارت‌اند از:
۱. اولین علائم پارکینسون
برخی از علائم اولیه بیماری می‌توانند چندین سال قبل از بروز مشکلات حرکتی آغاز شوند. این علائم اولیه شامل موارد زیر هستند:
-
کاهش توانایی بویایی (Anosmia)
-
یبوست
-
دست‌خط کوچک و فشرده
-
تغییر در صدا
-
وضعیت خمیده بدن
۲. علائم حرکتی بیماری
چهار مشکل حرکتی اصلی که در بیماری پارکینسون مشاهده می‌شوند، عبارت‌اند از:
-
لرزش (ترمور): لرزش در حالت استراحت که معمولا در دست‌ها، پاها یا سر رخ می‌دهد.
-
کندی حرکات (برادی‌کینزی): حرکات آهسته که انجام فعالیت‌های روزمره را دشوار می‌کند.
-
سفتی در بازوها، پاها و تنه (ریجیدیتی): سفتی و سختی در عضلات این نواحی که ممکن است باعث محدودیت در حرکت و درد شود.
-
مشکلات تعادل و تمایل به افتادن: مشکل در حفظ تعادل که ممکن است منجر به افتادن یا سقوط شود.
۳. علائم ثانویه بیماری
علائم ثانویه این بیماری عبارت‌اند از:
-
حالت بی‌احساس در چهره
-
احساس فریز شدن و چسبیدن به زمین
-
گفتار نامفهوم و با صدای پایین
-
کاهش توانایی پلک زدن و بلعیدن
-
تمایل به افتادن به سمت عقب
-
کاهش حرکت بازوها هنگام راه رفتن
-
راه رفتن پارکینسونی (تمایل به برداشتن قدم‌های کوچک و کشیده هنگام راه رفتن)
۴. سایر علائم این اختلال
سایر علائم مرتبط با این بیماری شامل موارد زیر است:
-
ایجاد درماتیت سبورئیک روی پوست
-
افزایش خطر ابتلا به ملانوما (نوعی سرطان پوست)
-
ابتلا به اختلالات خواب از جمله صحبت کردن و حرکت در خواب
-
افسردگی و اضطراب
-
توهم و روان‌پریشی
-
مشکل در توجه و حافظه
-
دشواری در درک روابط فضایی-بصری
علائم پارکینسون در زنان مشابه با مردان است؛ اما شدت و نحوه بروز علائم ممکن است در آن‌ها متفاوت باشد. برای مثال، زنان ممکن است بیشتر از مردان دچار علائم افسردگی و اضطراب شوند. در صورت تجربه هر یک از علائم بالا، توصیه می‌کنیم فورا به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.