آدنوکارسینوما نوعی سرطان است که از بافت غددی آغاز می‌شود و می‌تواند در اندام‌های مختلف بدن ایجاد شود. این نوع سرطان به‌خصوص در ریه‌ها، سینه، روده بزرگ، پروستات و لوزالمعده شایع است و به عنوان یکی از رایج‌ترین انواع سرطان‌ها شناخته می‌شود.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
ویژگی‌ها و علل
آدنوکارسینوما از سلول‌های غددی که مسئول تولید مایعات و هورمون‌ها هستند، تشکیل می‌شود. این سلول‌ها در اندام‌های مختلفی مانند ریه‌ها، روده و غدد لبنی وجود دارند. به همین دلیل، آدنوکارسینوما می‌تواند در مکان‌های مختلفی از بدن ظاهر شود.
علل و عوامل خطر:
سیگار کشیدن: یکی از عوامل اصلی خطر برای آدنوکارسینومای ریه و دیگر انواع سرطان‌های مرتبط با تنفس.
چاقی: با افزایش خطر آدنوکارسینومای سینه، روده بزرگ و سایر سرطان‌ها مرتبط است.
عفونت‌های ویروسی: ویروس‌هایی مانند ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و هپاتیت B و C می‌توانند نقش مهمی در ایجاد این نوع سرطان داشته باشند.
تاریخچه خانوادگی: وجود سابقه خانوادگی آدنوکارسینوما می‌تواند خطر ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد.
قرارگیری در معرض مواد شیمیایی: قرارگیری در معرض برخی مواد شیمیایی صنعتی یا سموم می‌تواند خطر ابتلا به آدنوکارسینوما را افزایش دهد.
علائم
علائم آدنوکارسینوما بسته به محل و مرحله بیماری متفاوت است، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کاهش وزن ناخواسته: بدون تغییر در عادات غذایی.
خستگی مفرط: احساس خستگی و ناتوانی مداوم.
درد غیرقابل توضیح: به‌خصوص در نواحی که تومور وجود دارد.
تغییرات در عادات روده یا ادرار: نظیر اسهال یا یبوست مزمن، یا تغییر در الگوی ادرار.
سرفه مزمن یا تنگی نفس: به ویژه در آدنوکارسینومای ریه، که ممکن است با خون‌ریزی همراه باشد.
توده‌های غیرطبیعی: در سینه یا سایر نواحی بدن که ممکن است قابل لمس باشند.
تشخیص
تشخیص آدنوکارسینوما معمولاً شامل مراحل زیر است:
معاینه فیزیکی: پزشک ممکن است توده‌ها یا نشانه‌های غیرطبیعی را بررسی کند.
آزمایش‌های تصویربرداری: مانند سی‌تی‌اسکن، MRI یا سونوگرافی برای مشاهده توده‌های مشکوک و تعیین اندازه و گسترش آن‌ها.
بیوپسی: نمونه‌برداری از بافت مشکوک برای بررسی زیر میکروسکوپ و تأیید نوع سرطان.
آزمایش‌های خون: برای ارزیابی وضعیت عمومی بیمار و بررسی مارکرهای توموری که ممکن است در خون افزایش یابند.
درمان
درمان آدنوکارسینوما بستگی به نوع، محل و مرحله بیماری دارد و ممکن است شامل:
عمل جراحی: برای برداشتن توده سرطانی و بافت‌های اطراف آن. در برخی موارد، ممکن است نیاز به برداشتن کل اندام باشد (به عنوان مثال، برداشتن پروستات).
شیمی‌درمانی: استفاده از داروهای شیمیایی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی در سراسر بدن، که ممکن است قبل یا بعد از جراحی انجام شود.
پرتو درمانی: استفاده از اشعه‌های پر انرژی برای کاهش سایز توده یا از بین بردن سلول‌های سرطانی. این روش می‌تواند به عنوان درمان اصلی یا مکمل درمان‌های دیگر استفاده شود.
درمان هدفمند: این نوع درمان به شناسایی و هدف‌گیری مولکول‌های خاص در سلول‌های سرطانی می‌پردازد و معمولاً برای نوع خاصی از آدنوکارسینوماها مؤثر است.
ایمونوتراپی: استفاده از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان، که ممکن است به عنوان گزینه‌ای جدید در درمان آدنوکارسینوما مورد استفاده قرار گیرد.
پیش‌آگهی آدنوکارسینوما بسته به نوع، مرحله و محل تومور متفاوت است. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند شانس بهبود را به طور قابل توجهی افزایش دهد. در برخی از انواع آدنوکارسینوما، اگر تشخیص در مراحل اولیه انجام شود، نرخ بقا و بهبودی بالاتر است.
آدنوکارسینوما به دلیل تنوع در مکان‌های بروز و علائم مختلف آن، نیاز به توجه ویژه و تشخیص دقیق دارد. افرادی که دارای عوامل خطر هستند یا علائم غیرعادی را تجربه می‌کنند، باید به پزشک مراجعه کنند. همچنین، تحقیقات در زمینه درمان و مدیریت این نوع سرطان به‌طور مداوم در حال پیشرفت است و امیدواریم که با پیشرفت‌های علمی، روش‌های درمانی جدید و مؤثرتری ارائه شود.
منابع
-
American Cancer Society
-
National Cancer Institute
-
Mayo Clinic
-
World Health Organization (WHO)