کهیر یا راش - Rash

ضایعات قرمز، برجسته و خارش‌دار پوستی است که گاهی به علت آلرژی ایجاد می‌شود. آلرژن، محرکی است که باعث واکنش آلرژیک می‌شود. زمانی که یک واکنش آلرژیک رخ می‌دهد، بدن پروتئینی به نام هیستامین آزاد می‌کند و هنگامی که هیستامین آزاد می‌شود از رگ‌های خونی کوچک معروف به مویرگ‌ها، مایع نشت می‌شود، این مایعات در پوست تجمع می‌یابند و باعث ایجاد این عارضه پوستی می‌شوند. این عارضه مسری و واگیردار نیست. تنظیم رژیم غذایی ممکن است علائم کهیر را تسکین دهد. برخی آزمایشات محدود نشان می دهد که تغییرات رژیم غذایی ممکن است به کاهش علائم کمک کند.

علل کهیر

مواد غذایی مانند آجیل، شکلات، ماهی، گوجه فرنگی، تخم مرغ، توت فرنگی، شیر، افزودنی‌های غذایی، میوه‌های تازه به‌ویژه مرکبات و داروهایی از قبیل پادزیستها (آنتی‌بیوتیک‌ها) مانند پنی‌سیلین، مسکن‌ها مانند آسپیرین، کدئین، ایندومتاسین، خواب آورها، ویتامینها و تقریباً هر نوع دارویی می‌تواند ایجاد کهیر کند. سایر مواردی که می‌تواند منجر به کهیر شود، موارد زیر هستند:

• نیش حشرات یا گزش‌ها
• لاتکس
• تزریق خون
• عفونت‌های باکتریایی، شامل عفونت مجاری ادراری و گلو درد چرکی
• عفونت‌های ویروسی، شامل سرماخوردگی، مونونوکلئوز عفونی و هپاتیت
• محرک‌های فیزیکی نظیر فشار، سرما، گرما، ورزش یا تابش آفتاب
• حیوان خانگی
• گرده
• برخی گیاهان

علائم کهیر

• برآمدگی‌های برجسته‌ی دایره‌ای شکل که شبیه به نیش پشه هستند.
• لبه‌ی بیرونی کهیرها قرمز و داخل آنها آن سفید رنگ است.
• کهیرها به صورت دسته‌ای یا خوشه‌ای ظاهر می‌شوند.
• هنگامی که یک دسته جدید به وجود می‌آید یک دسته دیگر ناپدید می‌شود.
• در کهیر حاد، ممکن است بثورات برای روزها یا هفته‌ها باقی بمانند.
• در کهیر مزمن، ممکن است بثورات ماه ها تا سال‌ها و گاهی اوقات تا چند دهه باقی بمانند.
• معمولاً خارش پوستی موضعی وجود دارد.
• یک کهیر تکی که طول عمر آنها حدود دو تا چهار ساعت است و به ندرت به 24 ساعت می‌رسد.

انواع کهیر

1. کهیر حاد، کهیری است که کمتر از ۶ هفته طول می‌کشد. در بسیاری موارد تعیین علت این نوع کهیر آسان است و با رفع علت، کهیر بهبودی پیدا می‌کند.
2. کهیر مزمن، کهیری است که بیش از ۶ هفته طول بکشد. تشخیص علت این نوع کهیر بسیار مشکل است و فقط در تعداد خیلی کمی از بیماران می‌توان به علت آن پی برد. هیچ آزمایش تشخیصی اختصاصی برای این نوع کهیر وجود ندارد.
3. کهیر فیزیکی: حملات مکرر کهیر در افراد می‌تواند ناشی از تماس عوامل فیزیکی مثل نور آفتاب، سرما، گرما، آب، تعریق و فشار موضعی باشد. معمولاً در این حالت بیماران خود متوجه عامل ایجادکننده می‌شوند. استرس‌های روحی و افسردگی باعث تشدید بیماری کهیر مبتلایان می‌شود و موجب افزایش خارش و گسترش آن می‌شود.

برای درمان کهیر چه بخوریم؟

به طور کلی بهترین خوراکی برای درمان کهیر، مواد بدون هیستامین است که باعث بروز حساسیت در شما نشود. در اولین قدم برای اصلاح رژیم غذایی باید ماده غذایی که به آن حساسیت دارید را از وعده‌های روزانه‌ حذف کنید. بعد از آن، به سراغ حذف مواد غذایی آلرژیک بروید. بنابراین رژیم خوراکی برای درمان کهیر محدودیت خاصی ندارد، تنها کافی است مواد حساسیت‌زا را از رژیمتان حذف کنید. سایر مواد غذایی را می‌توانید به دلخواه مصرف کنید.

• رژیم غذایی آنتی‌هیستامین برای درمان کهیر پوستی

سطح بالای هیستامین در بدن، احتمال ایجاد کهیر ایدیوپاتیک مزمن را افزایش می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد ۴۰ درصد از افرادی که نسبت به داروهای آنتی‌هیستامین مقاوم هستند، توانسته‌اند عارضه‌هایشان را با استفاده از یک رژیم غذایی آنتی‌هیستامین تسکین بدهند. غذاهایی که در ادامه نام می‌بریم، سطح هیستامین پایینی دارند و به شما در کنترل علائم کمک می‌کنند:

1. اغلب سبزیجات
2. گوشت تازه
3. نان
4. پاستا
5. برنج
6. محصولات لبنی غیر از پنیر و ماست
7. انواع خاصی از ماهی‌های تازه، از جمله ماهی کاد و قزل‌آلا
8. سیر
9. سیب زمینی
10. سیب درختی
11. خردل
12. زردچوبه
13. دانه و روغن کتان

• دارو درمانی

داروهای متعدد تجویزی و بدون نیاز به نسخه پزشک وجود دارد. در برخی موارد ترکیبی از داروها باید استفاده شود. داروهای زیر برای درمان کهیرهای پوستی به کار برده می‌شود. برخی داروهای تجویزی که برای درمان کهیرهای پوست و آنژیودم به کار برده می‌شوند عبارتند از:

1. آنتی‌هیستامین‌های خوراکی: این داروها تولید هیستامین را در بدن متوقف کرده و به کاهش علائم کهیرهای پوستی کمک می‌کنند. به هر حال برخی داروها نمی‌توانند بیماری‌های زمینه‌ای را درمان کنند. آنتی‌هیستامین‌های خوراکی می‌توانند به تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر مانند آنتاگونیست‌های H-2 مصرف شوند. میزان دوز مصرفی داروها متفاوت بوده و برخی از بیماران باید چند روز این داروها را مصرف کنند تا کهیرهای ظاهر شده روی پوستشان به طور کامل برطرف شود.
2. کورتیکواستروئیدها: مانند پردنیزون به سرعت عمل کرده و می‌توانند به مدت کوتاهی برای رفع کهیرها مورد استفاده قرار گیرند. پردنیزون به کاهش تورم، قرمزی و خارش پوست کمک کرده و از بازگشت دوباره کهیرها پیشگیری می‌کند. در موارد شدید، کورتیکواستروئیدها ممکن است به شکل تزریقی و تزریق در ورید به کار برده شوند. این داروها می‌توانند عوارض جانبی زیادی داشته باشند بنابراین این داروها باید با احتیاط و در حداقل دوز مؤثر استفاده شوند.
3. داروهای ضدالتهابی: برای کهیرهای شدید یا آنژیودم، پزشکان ممکن است داروهای خوراکی کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون را برای کاهش تورم، قرمزی و خارش پوست تجویز کنند.
4. داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن: اگر مصرف داروهای آنتی‌هیستامین و کورتیکواستروئیدها مؤثر واقع نشدند، پزشک ممکن است داروهایی که بیش فعالی سیستم ایمنی بدن را آرام می‌کنند تجویز نمایند.
5. داروهای ضد خارش: درمان استاندارد برای رفع کهیر و آنژیودم مصرف آنتی‌هیستامین، داروهای ضد خارش، ضد تورم و دیگر داروهای برطرف‌کننده علائم آلرژی است.
6. داروهای کنترل‌کننده پروتئین خون: اگر شما به صورت ارثی به آنژیودم مبتلا هستید، داروهای متعددی وجود دارند که می‌توانند سطح پروتئین خون شما را تنظیم کرده و علائم بیماری شما را کاهش دهند.
7. اپینفرین: (تزریق آدرنالین) ممکن است در موارد اورژانسی برای پیشگیری از بروز شوک آنافیلاکتیک (واکنش سریع و حاد آلرژیک) به کار برده شود. بیمارانی که واکنش‌های آلرژیک شدید دارند ممکن است نیاز به تزریق اپیپن داشته باشند که می‌توانند آن را تزریق کنند. اقدامات درمانی اورژانسی برای کهیرهای شدید شامل تزریق وریدی مایعات و داروهای دیگر برای افزایش فشار و اکسیژن خون می‌شود که به بهبود تنفس هم کمک می‌کند.
8. داروهای مسکن و ضد تورم: کهیرهای مزمن و آنژیودم ممکن است با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی که به آنها آنتاگونیست لکوترین گفته می‌شود درمان شوند.

خطرات کهیر

خاراندن تهاجمی پوست باعث ایجاد زخم‌ و خراش‌هایی می‌شود که خطر عفونت ثانویه را بالا می‌برند. عوارض احتمالی اما نادر کهیر می‌تواند شامل موارد زیر باشند:

1. آنژیوادم
2. اضطراب
3. افسردگی
4. کاهش انجام فعالیت‌های روزانه
5. آنافیلاکسی