تومور ویلمز، علائم و راهکارهای درمانی آن کدامند؟

تومور ویلمز یک سرطان نادر کلیه است که در درجه اول کودکان را درگیر می کند. به عنوان نفروبلاستوما نیز شناخته می شود و شایع ترین سرطان کلیه در کودکان است. تومور ویلمز اغلب کودکان 3 تا 4 ساله را تحت تأثیر قرار می دهد و پس از 5 سالگی کمتر شایع می شود.تومور ویلمز اغلب در یک کلیه اتفاق می افتد، اگرچه گاهی اوقات در هر دو کلیه به طور همزمان یافت می شود.پیشرفت در تشخیص و درمان تومور ویلمز پیش آگهی کودکان مبتلا به این بیماری را بسیار بهبود بخشیده است. با درمان مناسب بهبودی زیادی در کودکان دیده شده است.

علائم

نشانه‌ها و علائم تومور ویلمز در موارد مختلف متفاوت است؛ بعضی از کودکان هم هیچ علامت واضحی ندارند. بیشتر کودکان مبتلا به این تومور، یک یا تعدادی از علائم زیر را بروز می‌دهند:

• توده‌ٔ شکمی قابل لمس
• ورم شکمی
• درد شکمی

سایر نشانه‌ها و علائم تومور ویلمز عبارت‌اند از:

• تب
• وجود خون در ادرار
• حالت تهوع یا استفراغ و یا هر دو
• یبوست
• بی‌اشتهایی
• تنگی نفس
• افزایش فشار خون

زمان مراجعه به پزشک

در صورت مشاهده‌ٔ هرگونه علامت نگران‌کننده در فرزندتان، به پزشک مراجعه کنید. تومور ویلمز وضعیتی نادر است، به همین دلیل احتمالاً علت ایجاد علائم فرزندتان مشکلی دیگر است؛ البته لازم است تمام موارد نگران‌کننده مورد توجه قرار گیرند.

روش های تشخیص

 برای تشخیص سرطانی یا غیر سرطانی بودن تومورهای کلیوی از جمله تومور ویلمز روش های آزمایشی زیادی انجام می گیرد که به شرح زیر می باشند: 

• بررسی سوابق پزشکی کودک و انجام معاینات بالینی 

• آزمایش CBCو شمارش سلول های موجود در خون 

• آزمایش شیمی خون 

• بررسی عملکرد کبد 

• بررسی کارکرد صحیح کلیه 

• انجام آزمایش ادرار 

• سونوگرافی 

• انجام سی تی اسکن (اسکن CAT)

• رادیوگرافی از شکم 

• نمونه برداری از بافت تومور 

• اوروگرافی 

• آرتریوگرافی 

• انجام سونوگرافی از ورید اجوف 

• پیلوگرافی پس گرا 

• آنالیز کردن ادرار 

• اندازه گیری الکترولیت ها

• نمونه گرفتن از مغز استخوان 

• ام آر آی 

علل

علت ایجاد تومور ویلمز مشخص نیست ولی در موارد نادر، عوامل وراثتی ممکن است در آن دخیل باشند.

سرطان هنگامی ایجاد می‌شود که اختلالاتی در DNA سلول‌ها ایجاد شود. این اختلالات باعث می‌شوند که سلول‌ها به‌صورت غیرقابل کنترل رشد کنند، تقسیم شوند و هنگامی‌که سلول‌های طبیعی می‌میرند، زنده بمانند. تجمع این سلول‌های غیرطبیعی تومور را ایجاد می‌کند. در تومور ویلمز، فرآیند فوق در سلول‌های کلیوی رخ می‌دهد.

در موارد نادر، آن دسته از اختلالات موجود در DNA که منجر به تومور ویلمز می‌شوند، از والدین به فرزندان انتقال می‌یابند؛ ولی در بیشتر موارد ارتباطی بین والدین و فرزندان در ابتلا به تومور ویلمز شناخته نشده ‌است.

درمان تومور ویلمز

درمان تومور ویلمز معمولاً شامل جراحی و شیمی درمانی و گاهی پرتودرمانی است. درمانها می تواند بسته به مرحله سرطان متفاوت باشد. از آنجا که این نوع سرطان نادر است، پزشک احتمال دارد توصیه کند که در مرکز سرطان کودکان که تجربه درمان این نوع بیماری را دارند، به دنبال درمان باشید.

جراحی برای برداشتن کلیه

درمان تومور ویلمز احتمال دارد با جراحی برای برداشتن کلیه یا قسمتی از آن (نفرکتومی) آغاز شود. از جراحی نیز برای تأیید تشخیص استفاده می شود – بافت برداشته شده در حین عمل به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مشخص کند چه نوع سرطانی در تومور وجود دارد.جراحی تومور ویلمز می تواند شامل موارد زیر باشد:

برداشتن قسمتی از کلیه آسیب دیده. نفرکتومی جزئی شامل برداشتن تومور و قسمت کوچکی از بافت کلیه اطراف آن است. اگر سرطان بسیار کوچک یا اگر بیمار فقط یک کلیه فعال داشته باشد، احتمال دارد نفرکتومی جزئی یک گزینه باشد.

برداشتن کلیه آسیب دیده و بافت اطراف آن. در نفرکتومی رادیکال، پزشک کلیه و بافتهای اطراف آن، از جمله قسمتی از حالب و گاهی غده فوق کلیوی را خارج می کند. غدد لنفاوی مجاور نیز برداشته می شود. کلیه باقی مانده می تواند ظرفیت خود را افزایش داده و کار تصفیه خون را بر عهده بگیرد.

برداشتن یا قسمتی از هر دو کلیه. اگر سرطان هر دو کلیه را تحت تأثیر قرار دهد، جراح تا آنجا که امکان دارد سرطان را از هر دو کلیه خارج می کند. در تعداد کمی از موارد، جراحی می تواند به معنای برداشتن هر دو کلیه باشد و در این صورت فرزند شما نیاز به دیالیز دارد. اگر پیوند یک گزینه باشد، فرزند شما دیگر نیازی به دیالیز نخواهد داشت.

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی در سراسر بدن استفاده می کند. درمان تومور ویلمز معمولاً شامل ترکیبی از داروها است که از طریق ورید داده می شوند و با هم کار می کنند تا سلول های سرطانی را از بین ببرند.

این که کودک چه عوارضی را تجربه کند بستگی به نوع داروها دارد. عوارض جانبی شایع عبارتند از تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، ریزش مو و افزایش خطر عفونت. از پزشک بپرسید چه عوارضی احتمال دارد در طول درمان رخ دهد و آیا عوارض احتمالی طولانی مدت وجود دارد یا خیر.شیمی درمانی می تواند قبل از جراحی برای کوچک کردن تومورها و برداشتن راحت تر آنها استفاده شود. بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی که احتمال دارد در بدن باقی بمانند استفاده شود. شیمی درمانی همچنین برای کودکانی که سرطان آنها بسیار پیشرفته است و به طور کامل با جراحی از بین نرود، استفاده می شود.برای کودکانی که در هر دو کلیه سرطان دارند، شیمی درمانی قبل از جراحی تجویز می شود. شاید جراحان بتوانند حداقل یک کلیه را برای حفظ عملکرد آن نجات دهند.

پرتو درمانی

بسته به مرحله تومور، شاید پرتودرمانی توصیه شود که از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند.

در طول پرتودرمانی، کودک با دقت روی میز قرار می گیرد و یک دستگاه بزرگ در اطراف آن حرکت می کند و دقیقاً پرتوهای انرژی را به سمت سرطان نشانه می رود. عوارض جانبی احتمالی شامل تهوع، اسهال، خستگی و سوزش پوست مانند آفتاب سوختگی است. پرتودرمانی احتمال دارد بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی که در طول عمل برداشته نشده اند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین شاید یک گزینه برای کنترل سرطان که به مناطق دیگر بدن انتشار یافته است.

آزمایشات بالینی

پزشک کودک می تواند شرکت در یک کارآزمایی بالینی را توصیه کند. این بررسی های تحقیقی به فرزند فرصتی برای آخرین درمان سرطان می دهد، اما نمی تواند درمانی را تضمین کند.

مزایا و خطرات آزمایشات بالینی را با پزشک در میان بگذارید. اکثر کودکان مبتلا به سرطان در صورت وجود در یک آزمایش بالینی ثبت نام می کنند. با این حال، ثبت نام در یک کارآزمایی بالینی به عهده شما و فرزندتان است.

  عزیزان می‌توانند از طریق اپلیکیشن تله ویزیت - TeleVisit، به ارتباط مستقیم با متخصصین بپردازند و بصورت مجازی سوالات خود را از پزشک متخصص بپرسند و راهکارهای درمانی را از پزشک مورد نظر خود دریافت نمایند.