التهاب گوش یا عفونت گوش، یک مشکل شایع است که می‌تواند به علت عوامل مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی، ویروسی، یا قارچی، آسیب به گوش، یا آلرژی‌ها ایجاد شود. این مشکل می‌تواند در گوش خارجی، میانه یا داخلی رخ دهد و ممکن است با درد، خارش، تورم، یا سایر علائم همراه باشد. برای درک بهتر التهاب گوش، بهتر است به انواع مختلف آن بپردازیم:
.1 التهاب گوش خارجی (Otitis Externa)
این نوع التهاب معمولاً به نام «گوش شناگران» نیز شناخته می‌شود. التهاب گوش خارجی معمولاً به دلیل عفونت‌های باکتریایی یا قارچی ایجاد می‌شود که ممکن است از ورود آب آلوده به داخل گوش یا آسیب به پوست کانال گوش ناشی شود. علائم آن شامل:
-
درد شدید در گوش، به ویژه هنگام لمس
-
خارش یا احساس فشردگی در گوش
-
ترشح مایع زرد یا سبز از گوش
-
تورم و قرمزی کانال گوش
.2 التهاب گوش میانه (Otitis Media)
این نوع التهاب معمولاً در نتیجه عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی به وجود می‌آید و بیشتر در کودکان مشاهده می‌شود. التهاب گوش میانه زمانی رخ می‌دهد که مایع یا عفونت در پشت پرده گوش (تمپان) جمع می‌شود. این نوع التهاب می‌تواند به دو صورت حاد یا مزمن باشد:
-
التهاب حاد گوش میانه: همراه با علائمی مانند درد شدید، کاهش شنوایی، تب، و احساس فشار در گوش.
-
التهاب مزمن گوش میانه: معمولاً به دلیل عفونت‌های مکرر و در صورتی که درمان صحیحی صورت نگرفته باشد، ایجاد می‌شود و می‌تواند منجر به تخریب بافت گوش شود.
.3 التهاب گوش داخلی (Labyrinthitis)
التهاب گوش داخلی یا لابرینتیت زمانی اتفاق می‌افتد که عفونت به ساختارهای داخلی گوش که مسئول حفظ تعادل بدن هستند (لابیرنت) گسترش می‌یابد. این نوع التهاب معمولاً به دلیل عفونت ویروسی، مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا، ایجاد می‌شود و می‌تواند علائم زیر را به همراه داشته باشد:
-
سرگیجه شدید و ناتوانی در حفظ تعادل
-
کاهش شنوایی
-
تهوع و استفراغ ناشی از مشکلات تعادلی
4. علل شایع التهاب گوش
-
عفونت‌ها: عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی، به‌ویژه در گوش میانه، از دلایل اصلی التهاب گوش هستند.
-
آلرژی‌ها: آلرژی‌های فصلی یا به‌طور خاص آلرژی‌های ناشی از محصولات بهداشتی ممکن است باعث تحریک و التهاب گوش شوند.
-
آسیب‌دیدگی یا زخم گوش: وارد آمدن ضربه به گوش یا استفاده نادرست از وسایل مانند گوش‌پاک‌کن‌ها می‌تواند منجر به التهاب و عفونت شود.
-
آب و رطوبت: تماس مکرر با آب، به‌ویژه در شناگران، می‌تواند باعث تجمع آب در گوش و رشد باکتری‌ها یا قارچ‌ها شود.
5. تشخیص التهاب گوش
برای تشخیص صحیح التهاب گوش، پزشک معمولاً از روش‌های زیر استفاده می‌کند:
-
معاینه فیزیکی: پزشک با استفاده از ابزاری به نام اوتوسکوپ، داخل گوش را بررسی می‌کند.
-
آزمایش‌های تصویربرداری: در صورت نیاز به ارزیابی دقیق‌تر، پزشک ممکن است از تصاویر رادیولوژی یا سی‌تی‌اسکن استفاده کند.
-
آزمایشات آزمایشگاهی: در برخی موارد، آزمایش‌هایی برای تشخیص نوع عفونت (باکتریایی، ویروسی یا قارچی) انجام می‌شود.
6. درمان التهاب گوش
درمان التهاب گوش بسته به نوع و علت عفونت ممکن است متفاوت باشد. برخی از روش‌های درمانی عبارتند از:
-
آنتی‌بیوتیک‌ها: برای درمان عفونت‌های باکتریایی در گوش میانه یا خارجی.
-
داروهای ضد ویروسی: در صورت تشخیص عفونت ویروسی.
-
کورتیکواستروئیدها: برای کاهش التهاب و ورم.
-
مسکن‌ها: داروهایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای تسکین درد و کاهش التهاب.
-
تمیز کردن گوش: در برخی موارد، لازم است گوش از تجمع مایعات یا موم تمیز شود.
-
جراحی: در موارد نادر، برای تخلیه مایع از گوش میانه یا درمان التهاب مزمن، ممکن است جراحی نیاز باشد.
7. پیشگیری از التهاب گوش
-
خشک نگه‌داشتن گوش: پس از شنا یا شستشوی گوش، گوش‌ها را به‌خوبی خشک کنید.
-
استفاده از گوشی‌های شنا: برای جلوگیری از ورود آب به گوش هنگام شنا.
-
عدم استفاده از گوش‌پاک‌کن‌ها: استفاده از گوش‌پاک‌کن‌ها می‌تواند موجب آسیب به کانال گوش و تحریک آن شود.
-
درمان آلرژی‌ها: اگر دچار آلرژی هستید، از درمان‌های مناسب برای کاهش علائم استفاده کنید.
نتیجه‌گیری
التهاب گوش می‌تواند یک مشکل آزاردهنده باشد که با علائم متنوعی خود را نشان می‌دهد. تشخیص صحیح و درمان به موقع آن می‌تواند از پیچیدگی‌های بیشتر جلوگیری کند. اگر شما یا فردی از نزدیکانتان دچار التهاب گوش شده‌اید، توصیه می‌شود به پزشک مراجعه کنید تا علت دقیق و درمان مناسب انتخاب شود.