نارسایى قلبى مزمن :CHF
نارسایى قلبى وضعیتى است که در آن قلب توانایى پمپاژ خون به مقدار کافى براى بافت هاى مختلف بدن را ندارد یا تنها با یک فشار پرشدگى افزایش یافته غیر طبیعى قادر به انجام آن است. به عبارت ساده تر نارسایی قلب به معنی کاهش شدید عملکرد قلب است یعنی قدرت انقباض یا انبساط قلب کم شده و نمی تواند خون را به مقدار کافی پمپاژ کند.
شناسایى مسائل زمینه ساز و عوامل کمک کننده به ایجاد بیمارى نارسایى قلبى CHF حاد اهمیت دارد.
بیمارى‌هاى زمینه‌اى
بیمارى‌هاى زمینه‌اى شامل وضعیت هایى مى‌شود که عملکرد بطن را تضعیف مى‌نماید:
بیماری های قلبی مثل بیمارى انسداد عروق کرونر، پرفشاری خون یا هیپرتانسیون، کاردیومیوپاتى ها (مثل کاردیومیوپاتى اتساعى، محدودکننده و هیپرتروفیک)، بیمارى‌هاى دریچه‌ای (مثل نارسایی یا تنگى میترال یا آئورت) ،آریتمی های مزمن قلب، بیمارى‌هاى مادرزادى قلبی و گاهی بیمارى‌هاى پریکارد.
گاهی نیز قلب در زمینه بیماری سایر ارگانها درگیر و نارسا می شود. مثل نارسایی قلب به دنبال نارسایی کلیه، دیابت، بیماری مزمن ریوی و ...
شایعترین علت نارسایی قلبی ایسکمیک می‌باشد یعنی بر اثر آترواسکلروز شریانهای کرونری یا سکته قلبی، برخی از سلولهای عضله قلبی می میرند یا قدرت انقباض خود را از دست می دهند و لذا توان انقباض قلب کم می‌شود .
عوامل تشدیدکننده حاد یک نارسایی قلب تحت درمان:
شایعترین عوامل تشدید کننده حاد یک نارسایی قلب تحت درمان عبارتند از:
۱. عدم رعایت رژیم غذایی مثل افزایش دریافت نمک (سدیم) یا مصرف زیاد مایعات
۲. عدم همکارى بیمارى در مصرف مرتب داروهای مربوطه (داروهای CHF یا مصرف داروهای ممنوع مثل برخی مسکن هاو( …
سایر عوامل عبارت است از :
۳. ایجاد یا تشدید ایسکمی قلب یا سکته قلبی حاد ( MI حاد که ممکن است حتی بى سر و صدا باشد)،
۴. تشدید پرفشاری خون (هیپرتانسیون)،
۵. آریتمى‌هاى حاد از جمله AF با پاسخ بطنی بالا یا سایر تاکی آریتمی ها در زمینه نارسایی قلبی و یا برادی آریتمی ها ناشی از مسمومیت دارویی مثل دیگوکسین ،
۶. هر نوع عفونت (که گاهی بدون تب است) و یا تب،
۷. آمبولى ریوی،
۸. آنمی،
۹. تیروتوکسیکوز،
۱۰. بارداری و
۱۱. میوکاردیت حاد یا اندوکاردیت عفونى.
علائم ونشانه های نارسایی قلبی :
علائم ناشى از خون رسانى ناکافى به بافت‌هاى محیطى (خستگی زودرس ، تنگى‌نفس، کاهش انرژی و…) و یا افزایش فشارها، پر شدگى داخل قلبى (ارتوپنه، تنگى نفس حمله‌اى شبانه، ادم محیطی) مى‌باشد.
در مراحل اولیه این بیماری ممکن است بی علامت باشد و فقط در معاینه یا اکوکاردیوگرافی قلبی کشف شود. بیماریابی در این مرحله عمدتا محدود به بیماران در ریسک کاردیومیوپاتی که تحت بررسی قرار می گیرند می باشد ( مثل بیماران با سابقه خانوادگی نارسایی قلب، بیماران مبتلا به فشارخون بالای مزمن، بیماران دیابیی و تیروئیدی ، وجود آریتمی و... (
بتدریج با پیشرفت بیماری ،علائم نارسایی قلب ظاهر می‌شود. این علائم شامل موارد زیراست:
احساس تنگی نفس در زمان فعالیت و در موارد شدید تر بیماری در زمان استراحت، در موارد شدید تر سرفه خشک مکرر، گاهی همراه با خلط خونی یا کف دار
تورم (Edema) ناحیه ساق و مچ پا و تورم شکم (در کاردیومیوپاتی پیشرفته با درگیری سمت راست قلب) احساس خستگی و ضعف عمومی ، سرگیجه، بی حالی، تپش قلب و ضربان نا منظم قلب ، کاهش اشتها ، کاهش میل جنسی
درمان:
هدف برطرف کردن علائم، از بین بردن عوامل تشدید کننده و کنترل بیمارى قلبى زمینه‌اى است.
باید توجه داشت، درمان دارویی در بیماران دچار اختلال عملکرد بى‌علامت بطن چپ، لازم است و صرف بی علامت بودن، دلیل عدم مصرف دارو نیست. عدم مصرف دارو در این بیماران موجب تسریع پیشرفت بیماری و تشدید نارسایی خواهد بود.