دلایل پرش پلک چشم

پرش پلک چشم می‎تواند ناراحت کننده و عامل ایجاد تحریک باشد. به هر جهت، وقتی پرش یا لرزش پلک چشم با علایم دیگری همراه نباشد به ندرت خطرناک محسوب می‎شود.

چرا دچار پرش یا لرزش پلک چشم می‎شوید؟

برخی از اوقات فعالیت الکتریکی مغز باعث می‌شود تا سلول‎های عصبی پیام‎هایی برای عضلات ارسال کنند که سبب اسپاسم می‎شود. این اسپاسم‎ها نتیجۀ محرک‎های داخلی یا خارجی نیستند، و زمان زیادی ادامه پیدا نمی‎کنند.

یک بار پرش پلک چشم می‎تواند نتیجۀ چنین پدیده‎ای باشد.

اگر پرش پلک چشم به مدت چند دقیقه در طول چند روز ادامه داشته باشد این می‎تواند نتیجۀ تحریک بیش از حد عضله یا خستگی مفرط به علت موارد زیر باشد:

• مصرف بیش از حد کافئین

• داشتن الگوهای خواب دچار اختلال یا خواب ناکافی

• استرس

• خشکی چشم

بهبود الگوهای خواب، نوشیدن کافئین کمتر یا استفاده از قطره‎های لیز کنندۀ چشمی معمولاً می‌‏تواند بدون مداخلۀ پزشکی به مشکل لرزش پلک چشم پایان دهد.

اگر پرش پلک چشم ادامه‌دار باشد فرد باید به چشم‌پزشک مراجعه کند زیرا ممکن است مبتلا به اختلال پزشکی جدی‌تری باشد که نیاز به درمان دارد.

شایع‌ترین اشکال پرش پلک چشم نتیجۀ بلفارواسپاسم خودبه‎خودی خوش‌خیم و اسپاسم همی‎فاسیال است.

بلفارواسپاسم خودبه‎خودی خوش‌خیم یک اختلال نورولوژیک نادر است که سبب بروز اسپاسم و انقباضاتی در اطراف چشم می‎شود.

این اختلال ممکن است در ابتدا آغازی مشابه پرش پلک چشم ساده داشته باشد اما در صورت عدم درمان می‎تواند تشدید شود. در برخی موارد اسپاسم‎ها ممکن است به قدری شدید گردند که برای ساعت‎ها باعث بسته شدن پلک چشم شوند.

یک نظریۀ رایج در این مورد بر آن است که عوامل مزبور باعث می‎شوند تا گانگلیای بازال مغز دچار سوءعملکرد شود. گانگلیای بازال در تنظیم عملکرد حرکتی دخالت دارد و نقش مهمی در مهار حرکات متلون یا بی‎نظم بازی می‎کند.

بلفارواسپاسم خودبه‎خودی چند علامت اولیه دارد که می‎توانند به تمایز آن از پرش پلک چشم ساده کمک کنند:

• هر دو چشم در آن درگیرند

• فرد به طور مداوم پلک پلک می‎زند

• دیگر عضلات ناحیۀ صورت دچار اسپاسم می‎شوند

• چشم‎ها در نور روشن و موقعیت‎های استرس‎زا دچار حالت تحریک‎پذیری می‏شوند

• اسپاسم‎ها معمولاً به مدت یک ساعت ادامه پیدا می‎کنند

اسپاسم همی‎فاسیال ممکن است در ابتدا با پرش سادۀ پلک چشم اشتباه گرفته شود زیرا هر دو وضعیت معمولاً با تأثیر بر عضلات اطراف چشم‎ها آغاز می‎شوند.

به هر جهت این اسپاسم‎ها در نهایت به دیگر عضلات همان سمت صورت گسترش پیدا می‎کنند و باعث می‎شوند تا عضلات فک، دهان، گونه و گردن دچار انقباضات خود به خودی گردند.

اسپاسم همی‎فاسیال نیز وضعـیت نادری است اما علت بروز آن سوءعملکرد ساختارهای عمقی مغز نیست. در عوض، محققان معتقدند که اسپایم همی‎فاسیال بر اثر تحریک عصب صورت ایجاد می‎شود. این تحریک ممکن است نتیجۀ وارد آمدن فشار زیاد از ناحیۀ رگ خونی مجاور عصب باشد.

برخی تفاوت‎های دیگر که ممکن است در ایجاد تمایز میان اسپاسم همی‎فاسیال از بلفارواسپاسم و لرزش پلک چشم مفید باشد عبارتند از:

• این اختلال معمولاً یک چشم را درگیر می‎کند

• فرد ممکن است در فاصلۀ بین اسپاسم‎ها دچار ضعف عضلۀ صورت شود

• اسپاسم‎های همی‎فاسیال گرایشی به پایداری در شدت از خود نشان می‎دهند

• برخی از مردم در گوش سمت آسیب دیدۀ سر صدای کلیکی می‎شوند

• اسپاسم همی‎فاسیال ممکن است در هر نقطه‌ای از چند روز تا چند ماه ادامه یابد

اختلالات مغزی و عصبی که ممکن است موجب بروز پلک شوند عبارتند از:

• فلج بل (فلج صورت)، که وضعیتی است که باعث می شود یک طرف چهره شما به سمت پایین حرکت کند .
• دیستونی که موجب اسپاسم غیرمنتظره عضلانی و قسمت اعصاب منطقه آسیب دیده می شود.
• دیستونی گردن (تورتیکولیس اسپاسمودی) ،که سبب اسپاسم گردن به طور تصادفی و چرخش سر به موقعیت های ناراحت ،کننده می شود
• مولتیپل اسکلروز (MS) که یک بیماری سیستم عصبی مرکزی است ،که باعث مشکلات شناختی و حرکتی و خستگی می شود.
• بیماری پارکینسون، که می تواند باعث لرزش اندام، سختی عضلات، مشکلات تعادل و مشکل صحبت کردن شود.
• سندرم تورتز، که توسط حرکت ناخواسته و تیک های کلامی مشخص می شود.
• خراش های قرنیه ناشناخته همچنین، می تواند باعث ایجاد پرش های پلک شود ، اگر فکر می کنید آسیب های چشم را تجربه کرده اید، فورا به پزشک متخصص مراجعه کنید چراکه خراش قرنیه، می تواند آسیب دائمی چشم ایجاد کند.

در برخی موارد، پرش پلک چشم بر اثر یک جراحت یا تحریک فیزیکی به خود چشم ایجاد می‎شود تا اینکه به دلیل تحریک عصب یا اختلال عملکرد نورولوژیک ایجاد شده باشد. مثال‎های متعارف در این مورد عبارتند از:

• خراش قرنیه

• مژه چشم درون‎رشد یا تریکیازیس

• التهاب پلک چشم یا بلفاریت

• پلک چشم تا خورده به سمت داخل یا انتروپیون

تشخیص و درمان

تشخیص و درمان بلفارواسپاسم و اسپاسم همی‎فاسیال نیاز به دخالت متخصص دارد.

بلفارواسپاسم

هیچ تست خاص آزمایشگاهی برای تشخیص بلفارواسپاسم وجود ندارد بنابراین مراجعه به متخصص چشم ضروری است.

متخصص چشم یک ارزیابی بالینی انجام داده و تاریخچۀ پزشکی فرد دچار پرش پلک چشم را در ارزیابی خویش لحاظ خواهد کرد.

در صورتی که تشخیص بلفارواسپاسم قطعی شود چند گزینۀ درمانی در این مورد وجود دارد که عبارتند از:

• تزریق بوتاکس (سم بوتولینوم): تزریق بوتاکس بهترین درمان برای این مورد تلقی می‎شود. تزریق‎ها باعث تضعیف عضلات کنترل کنندۀ پلک چشم شده به تخفیف اسپاسم‎ها کمک می‎کنند. اثرات بوتاکس معمولاً به مدت سه ماه ادامه پیدا می‎کند و بنابراین این درمان نیاز به تکرار دارد.

• داروهای خوراکی: اگر تزریق بوتاکس قادر به تخفیف علایم نباشد این احتمال وجود دارد که پزشکان برای کمک به مهار پیام‎های حرکتی بیش از حد مغز داروهایی برای بیمار تجویز کنند.

• جراحی: جراحی هنگامی ضروری خواهد شد که هیچ درمان دیگری در مورد بیمار کارآیی نداشته باشد. بر مبنای اعلام "بنیاد تحقیقات بلفارواسپاسم خودبه‎خودی خوش‎خیم" ماکیتومی مؤثرترین ترمیم جراحی در مورد بلفارواسپاسم است. این عمل شامل برداشتن یکی از عضلات یا تمامی عضلات درگیر در بسته شدن پلک چشم است. جراحی گزینۀ درمانی آخر محسوب می‎شود و پزشکان فقط زمانی به انجام آن اقدام می‎کنند که بلفارواسپاسم سبب کاهش بینایی عملکردی شده باشد.

درمان دیگری که اکنون در دست بررسی است تحریک عمقی مغز نامیده می‎شود.

در این روش، برای کمک به تنظیم سوء عملکرد نواحی حرکتی، یک یک الکترود درون سر کارگذاری می‎شود. مطالعات کارآیی این روش در درمان بلفارواسپاسم را نشان داده‌اند.

اسپاسم همی‎فاسیال

اسپاسم همی‎فاسیال بر مبنای یک تست منفرد قابل تشخیص نیست و نیاز به ارزیابی جامع از سوی متخصص دارد.

درمان اسپاسم همی‎فاسیال مشابه درمان بلفارواسپاسم است. رایج‎ترین گزینه‎های درمانی در این مورد عبارتند از:

• تزریق بوتاکس: رایج‌ترین درمان اسپاسم همی‎فاسیال محسوب می‎شود.

• جراحی: مؤثرترین گزینۀ جراحی برای اسپاسم همی‎فاسیال دکمپرشن میکروواسکولر نامیده می‎شود. در این عمل یک اسفنج کوچک در امتداد عصب صورت برای ایجاد زیرسازی جهت آن در راستای ممانعت از تحریک ناشی از رگ خونی ایجاد می‎شود.

جراحات فیزیکی یا تحریک‎های وارد شده بر پلک چشم یا چشم معمولاً جدی نیستند. درمان در این موارد ممکن است شامل تجویز پماد آنتی‎بیوتیک و استروئیدها برای کاهش التهاب یا جراحی‎های کوچک برای تصحیح تا خوردگی پلک چشم باشد.

اگرچه اهمیت بررسی پرش پلک چشم در صورت ادامۀ آن به مدت یک هفته توسط متخصص چشم به جای خود باقی است، هیچ دلیلی برای هشدار نیست. پرش پلک چشم به صورت یک علامت منفرد به ندرت نشانه‎ای از یک اختلال نورولوژیک جدی است و به طور معمول خود به خود رفع می‎شود.

در موارد نادر بروز بلفارواسپاسم یا اسپاسم همی‎فاسیال، به یاد داشتن این موضوع اهمیت دارد که هیچ‎یک از این دو اختلال تهدید کنندۀ زندگی نیست و هر دو را می‎توان به آسانی مدیریت کرد.

امیدواریم که توانسته باشیم به این پرسش ( دلایل پرش پلک چشم ) پاسخ مناسب داده باشیم. همچنین می‌توانید سوالات خود را از پزشکان متخصص در تله ویزیت بپرسید.

👇 اینجا را کلیک کنید 👇

www.TeleVisit24.com

تنها با وارد کردن نام و نام خانوادگى و شماره موبایل و ثبت نام در سامانه تله ویزیت، بلافاصله و حداکثر طى مدت ٢٤ ساعت پاسخ خود را از بهترین پزشکان متخصص دریافت کنید و دیگر نگران سلامت خود نباشید.