افراد ممکن است گاهی دچار فراموشی شده یا اینکه با از دست دادن حافظه کوتاه مدت خود، زندگی روزانه آنها مختل گردد، بهرحال فراموشی یا از دست دادن حافظه می‌تواند علت‌ها و دلایل مختلفی داشته باشد.
همه ما گاهی اوقات دچار فراموشی می‌شویم. ما به طور طبیعی با افزایش سن، درجات خفیف از دست دادن حافظه را تجربه می‌کنیم و هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. اما درجات شدید فراموشی و از دست دادن حافظه به علت بیماری‌هایی مانند آلزایمر می‌تواند موضوعی جدی و قابل توجه باشد.
اگر احساس می‌کنید کم حافظگی زندگی روزانه شما را تحت تأثیر قرار داده و یا با علائم و نشانه‌های دیگری همراه است، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما نوع کم‌حافظگی و علت‌های کاهش حافظه را تشخیص داده و درمان مناسبی را برای شما در پیش خواهد گرفت.
با تشخیص زود هنگام، بسیاری از موارد از دست دادن حافظه قابل درمان هستند. اما تأخیر در مراجعه به پزشک و تشخیص صحیح آن، سبب پیشرفت بیماریهای مربوط به حافظه شده و درمان را مشکل‌تر خواهد کرد.
حافظه کوتاه مدت شامل اطلاعاتی است که فرد اکنون در حال پردازش آن بوده و یا از آن آگاه است. رویدادهای اخیر و دریافت‌های حسی (مانند صداها) در حافظه کوتاه مدت ذخیره می‌شود. حافظه کوتاه مدت اغلب شامل وقایعی است که در طی یک دوره زمانی کوتاه (از 30 ثانیه قبل تا چند روز گذشته) رخ داده است. توانایی مغز برای ذخیره اطلاعات در حافظه کوتاه مدت محدودتر است.
حافظه بلند مدت دارای ظرفیت بسیار بیشتری است و شامل چیزهایی مانند واقعیت‌ها، خاطرات شخصی و حتی نام معلم کلاس سوم شماست.
مراحل مختلف ثبت و به خاطر سپردن خاطرات توسط بخش‌های مختلفی از مغز انجام می‌شود. خاطرات و اطلاعات مربوط به حافظه کوتاه مدت ابتدا در لوب فرونتال کورتکس مغز ثبت می‌شوند.
هنگامی که فردی حافظه کوتاه مدت خود را از دست می‌دهد، قادر است حوادث 20 سال پیش را به یاد آورد، اما جزئیات چیزهایی که 20 دقیقه قبل رخ داده را به خاطر نمی‌‌آورد.
دلایل از دست دادن حافظه یا فراموشی
در اینجا به برخی از دلایل شایع اشاره می‌کنیم:
داروها
تعدادی از داروهای تجویزی و یا غیر نسخه‌ای باعث فراموشی و از دست دادن حافظه شده و یا در بروز آن نقش دارند. داروهایی که احتمالاً در این امر دخیل هستند، عبارتند از: داروهای ضد افسردگی، آنتی هیستامین‌ها، داروهای ضد اضطراب، شل کننده‌های عضلانی، آرامبخش‌ها، قرص‌های خواب آور و داروهای ضد دردی که بیمار بعد از عمل جراحی یا برای بی‌هوشی در طی عمل جراحی دریافت می‌کند. انجام روش‌های درمان سرطان از قبیل شیمی درمانی، رادیو تراپی و یا جراحی پیوند مغز استخوان نیز ممکن است به از دست دادن حافظه منجر شود.
وارد شدن ضربه به سر
وارد شدن ضربه شدید به سر در طی سقوط و یا حادثه رانندگی می‌تواند با صدمه به مغز موجب از دست رفتن حافظه کوتاه مدت و بلند مدت گردد. حافظه بیمار ممکن است به تدریج در طول زمان بهبود یابد.
سکته مغزی
سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که به علت انسداد یک رگ خونی منتهی به مغز و یا نشت یک شریان مغزی، جریان خون به مغز متوقف شود. سکته مغزی اغلب باعث از دست رفتن حافظه کوتاه مدت می‌گردد. فردی که دچار سکته مغزی شده ممکن است خاطرات و حوادث دوران کودکی را به خاطر بیاورد، اما نمی‌تواند به یاد آورد که چه غذایی برای ناهار خورده است.
کم‌خوابی
کمیت و کیفیت خواب برای قدرت حافظه از اهمیت زیادی برخوردار است. خواب بسیار کم و یا بیدار شدن مکرر در شب می‌تواند منجر به خستگی شده و قابلیت تثبیت و بازیابی اطلاعات در مغز را مختل سازد.
با افزایش سن ممکن است دریابید که گاهی دچار مشکل حافظه شده و مثلاً نام یک فرد یا یک قرار ملاقات را فراموش می‌کنید، همچنین ممکن است بیشتر از قبل چیزهایی را جا بگذارید. شاید برای به خاطر سپردن کارهای روزمره و قرارهای ملاقات به تدریج نیاز شما به استفاده از لیست و تقویم بیشتر شود. از دست دادن حافظه در اثر روند طبیعی پیری، عملکرد شما در محل کار یا خانه را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.
زوال عقل
زوال عقل نامی برای کاهش پیشرونده حافظه و دیگر جنبه‌های تفکر است و به حدی شدید است که توانایی کار و فعالیت‌های روزانه را مختل می‌سازد. اگر چه علل بسیاری برای زوال عقل وجود دارد، از جمله بیماریهای مربوط به عروق خونی، مصرف مواد مخدر و یا الکل و یا سایر صدمات مغزی، اما رایج‌ترین عامل زوال عقل، بیماری آلزایمر است. بیماری آلزایمر عارضه‌ای است که با تخریب پیشرونده سلول‌های مغز و ناهنجاری‌های دیگر مغز همراه است.
مصرف الکل، دخانیات و مواد مخدر
مصرف زیاد الکل در مدت طولانی به عنوان علت از دست دادن حافظه شناخته شده است.
سیگار کشیدن با کاهش اکسیژن رسانی به مغز سبب کاهش حافظه می‌گردد. مطالعات نشان داده‌اند برای افرادی که سیگار می‌کشند، تطبیق چهره افراد با اسامی آنها دشوارتر از افراد غیر سیگاری است. مواد مخدر می‌تواند مواد شیمیایی در مغز را تغییر دهد که این امر می‌تواند به یاد آوردن خاطرات را برای این افراد مشکل‌تر سازد.
افسردگی و استرس
افسردگی می‌تواند قدرت توجه و تفکر را کاهش دهد و متعاقباً حافظه را تحت تأثیر قرار دهد. استرس و اضطراب همچنین می‌تواند مانع تمرکز کردن شود. هنگامی که شما تحت استرس و فشار هستید و ذهن شما بیش از حد تحریک شده و یا پریشان است، توانایی شما برای خاطر آوردن چیزها کاهش می‌یابد. استرس ناشی از ضربه عاطفی و شکست عشقی نیز می‌تواند به از دست دادن حافظه منجر شود. برای درمان این مشکل نیاز به راهکارهای روانشناسی برای کنار آمدن و غلبه بر شکست عشقی می باشد که نیاز به روانکاوی دارد.
سوء تغذیه و کمبودهای تغذیه‌ای
تغذیه مناسبی که شامل پروتئین و چربی با کیفیت بالا باشد، برای عملکرد صحیح مغز اهمیت زیادی دارد. کمبودهای ویتامین B1 و B12 به طور خاص می‌تواند تأثیرات منفی بر حافظه داشته باشد.
سایر علت‌ها
عوامل احتمالی دیگری که سبب از دست دادن حافظه می‌شوند، شامل کم کاری و یا پرکاری غده تیروئید و و بیماریهای عفونی مانند ایدز، سل، سفلیس، کمبود اکسیژن‌رسانی به مغز، تومور مغزی یا عفونت، بیماریهای عصبی مانند بیماری هانتینگتون، ام.اس ، بیماری پارکینسون و میگرن می‌باشد.
تشخیص علت از دست دادن حافظه
معاینات پزشکی که برای تشخیص اختلال حافظه انجام می‌شود، شامل بررسی تاریخچه کامل پزشکی بیمار است. برای این منظور کمک‌های یکی از اعضای خانواده یا دوست مورد اعتماد می‌تواند مفید باشد. پزشک سؤالاتی در مورد جزئیات مشکلات حافظه پرسیده و همچنین چند تست حافظه را انجام خواهد داد. پزشک همچنین یک معاینه کامل فیزیکی از بیمار به عمل آورده و پرسش‌هایی در مورد سایر علائم فیزیکی خواهد پرسید.
بسته به نتایج آزمون، پزشک ممکن است بیمار را به متخصصانی مانند متخصص مغز و اعصاب، متخصص امراض دوران پیری و یا متخصص بهداشت و سلامت روان معرفی نماید. آزمون‌های دیگری در این رابطه ممکن است شامل:
-
آزمون شناختی برای ارزیابی توانایی تفکر.
-
آزمایش خون برای عوارض مختلف از جمله کمبود ویتامین B-12 و بیماری تیروئید
-
آزمایشات تصویربرداری مانند ام.آر.آی و یا سی‌تی اسکن.
-
نوار مغز (EEG) برای اندازه‌گیری فعالیت الکتریکی مغز.
-
کشیدن مایع نخاعی.
-
آنژیوگرافی مغزی که از اشعه X برای مشاهده جریان خون از طریق مغز استفاده می‌کند.
نخستین و مهم‌ترین مرحله درمان اختلال حافظه، تشخیص قطعی آن است. بسیاری از عوارض پزشکی که باعث از دست دادن حافظه می‌شوند، در صورت تشخیص زودهنگام قابل درمان هستند.
روش‌های درمان از دست دادن حافظه
درمان‌های کاهش حافظه بستگی به علت ایجاد کننده آن دارد. بسیاری از موارد اختلال حافظه ممکن است با درمان برگشت پذیر باشند. به عنوان مثال:
-
از دست دادن حافظه ناشی از مصرف داروها ممکن است با تغییر داروها برطرف شود.
-
مصرف مکمل‌های غذایی می‌تواند برای مقابله با کاهش حافظه ناشی از کمبودهای تغذیه‌ای مفید باشد.
-
درمان افسردگی ممکن است برای درمان کم‌حافظگی ناشی از افسردگی موثر واقع شود.
-
در برخی موارد مانند سکته مغزی، درمان ممکن است شامل تمرین و آموزش کارهایی مانند راه رفتن باشد. در برخی موارد دیگر، حافظه بیمار ممکن است در طول زمان بهبود یابد.
-
داروهای برای درمان مشکلات حافظه ناشی از بیماری آلزایمر موجود است. همچنین داروهایی برای کمک به کاهش فشار خون وجود دارند که می‌توانند به کاهش خطر آسیب مغزی بیشتر و زوال عقل مرتبط با فشار خون بالا کمک کنند.
راه‌های تقویت حافظه
این روش‌ها را برای کمک به بهبود حافظه خود امتحان کنید:
-
سعی کنید توجه و تمرکز خود را حفظ کنید. فراموشی ممکن است به این معنی باشد که افکارتان پراکنده و ذهن شما مشغول است. آرامش خود را حفظ کنید و توجه کامل خود را بر کاری که در حال انجام آن هستید، متمرکز کنید.
-
کارها و فعالیت‌های روزمره خود را با تمرکز و به طور منظم انجام دهید.
-
برای کمک به بهبود حافظه، محیط خود را سازماندهی کنید.
-
برای به یاد آوردن امور خود از تقویم و ساعت استفاده کنید.
-
استرس خود را کاهش دهید. به سر بردن در وضعیت اضطراب می‌تواند حافظه شما را مختل کند.
-
درباره تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه و دوز مصرف آنها با پزشک خود مشورت کنید. بسیاری از داروها به تنهایی و یا در ترکیب با داروهای دیگر می‌تواند سبب اغتشاش ذهنی شود.
امیدواریم که توانسته باشیم به این پرسش ( علت فراموشی و از دست دادن حافظه ) پاسخ مناسب داده باشیم. همچنین می‌توانید سوالات خود را از پزشکان متخصص در تله ویزیت بپرسید.
👇 اینجا را کلیک کنید 👇
www.TeleVisit24.com
تنها با وارد کردن نام و نام خانوادگى و شماره موبایل و ثبت نام در سامانه تله ویزیت، بلافاصله و حداکثر طى مدت ٢٤ ساعت پاسخ خود را از بهترین پزشکان متخصص دریافت کنید و دیگر نگران سلامت خود نباشید.