سندرم مرالژی پارستتیکا یا درد و سوزش ران پا

سندرم مرالژی پارستتیکا یا سندرم برنارد راس حالتی است که بیمار احساس سوزش، گز گز، مور مور، بی حسی در قسمت خارجی و تا حدودی جلوی ران می کند.

علت بروز بیماری سوزش ران پا تحت فشار قرار گرفتن اعصابی است که وظیفه ایجاد حس در پوست ران را بر عهده دارند. هرچند سوزش ران پا مشکل خطرناکی نیست به سلامتی افراد را تهدید نمی‌‌کند می‌‌تواند بسیار آزاردهنده باشد و راه رفتن و انجام دادن فعالیت‌های روزمره را برای افراد بیمار دشوار کند.

اعصاب در بدن شما اطلاعاتی در مورد محیط اطراف (اعصاب حسی) را به مغز و پیام های مغز برای فعال کردن عضلات (اعصاب حرکتی) را به عضلات می رسانند. برای انجام این کار اعصاب باید از زیر، اطراف، و از طریق مفاصل، استخوان ها و عضلات عبور کنند. معمولا فضای کافی برای عبور آسان این اعصاب وجود دارد.

در مرالژی پارستتیکا تورم، تروما یا فشار می تواند این حفره ها را محدود کرده و بر روی عصب فشار وارد آورد. زمانی که این اتفاق می افتد، ممکن است منجر به ایجاد درد، فلج یا دیگر اختلال های عملکردی شود.

عوامل بسیاری می توانند به عصب فشار وارد کرده و یا باعث آسیب دیدن عصب شوند، از جمله:

افزایش وزن و چاقی
لباس های تنگ
بارداری
جراحت، از قبیل تروما ناشی از کمربند ایمنی در حین تصادف اتومبیل
مبتلا بودن به نوعی بیماری که می تواند به اعصاب آسیب رساند مانند دیابت
حرکات تکراری که می توانند عصب را تحریک کنند، مانند حرکات خاصی از پا
ایستادن یا راه رفتن برای مدت طولانی

عوامل خطرساز

موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به مرالژی پارستتیکا را افزایش دهد:

وزن اضافی: اضافه وزن یا چاقی می تواند فشار روی عصب پوستی خارجی ران را افزایش دهد.
بارداری: بزرگ شدن شکم روی کشاله ران شما وزن اضافه وارد می کند و عصب پوستی خارجی ران از آنجا عبور می کند.
دیابت: آسیب عصبی مرتبط با دیابت می تواند مرالژی پارستتیکا را ایجاد کند
سن: افراد بین ۳۰ تا ۶۰ ساله در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

علائم

درد در پوست سطح خارجی ران که گاهی به سطح خارجی زانو انتشار میابد
احساس سوزش و کرختی و سوزن سوزن شدن در آن ناحیه
گاهی درد در کشاله ران یا باسن
معمولاً فقط در یک طرف بدن است
پوست ناحیه معمولاً به لمس سطحی حساس تر از فشار است.

درمان

درمان های حمایتی شامل :

۱- پوشیدن لباس های گشاد

۲- کاهش وزن اضافی

۳- مسکن ها مانند استامینوفن، ایبوبروفن یا آسپرین

۴- داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، عوارض این دسته داروها، شامل خشکی دهان، یبوست، خواب آلودگی، تداخل با رابطه جنسی می باشد.

۵- داروهای ضد تشنج شامل: گاباپنتین (نوروتین) یا پره گابالین (لیریکا) نیز در کاهش این دردها موثرند، عوارض جانبی این دسته داروها شامل تهوع، سرگیجه، یبوست، خواب آلودگی و احساس سبکی سر می باشد.

۶- تغییر سبک زندگی از قبیل: نپوشیدن لباس های تنگ، پرهیز از ایستادن و یا راه رفتن طولانی مدت، حفظ وزن نرمال و کاهش وزن اضافه در پیشگیری و درمان مرالژی پارستتیکا موثرند.

درمانهای پپیشرفته تر :

اقدام بعدی تزریق استروئید در اطراف عصب گیر افتاده می باشد که تحت راهنمایی سونوگرافی انجام می شود. این تزریق موجب کاهش درد و التهاب ناشی از فشار بر روی عصب شده و حتی در مواردی فشار را از روی عصب مبتلا بر می دارد. اما تزریق آن می تواند همراه با عوارضی باشد که در صورت عدم تزریق صحیح و در جای درست ممکن است به عصب آسیب جدی وارد شده یا موجب عفونت مفصل ران شود.

درمان در موارد مقاوم و مزمن :

در مواردی که درمان های دیگر موثر نیستند و بیمار همچنان از درد ناحیه ران شکایت دارد به طوری که مانع فعالیت های روزمره و اجتماعی فرد شود تزریق کورتیکواستروئید در محل عصب گیر افتاده با کمک سونوگرافی بسیار کمک کننده است.

در این روش که باید زیر بی حسی پوستی و با کمک سونوگرافی، توسط پزشک متبحر و آموزش دیده انجام شود، ابتدا عصب گیر افتاده با کمک سونوگرافی مشخص شده و تزریق دارو اطراف عصب گیر افتاده، موجب باز شدن گیرافتادگی عصب (به کمک فشار مکانیکی داروی تزریق شده بین عصب و بافت های اطراف تا حدی آزاد می شود)، کاهش التهاب عصب، در نتیجه افزایش خون رسانی به عصب و ترمیم سریع تر آن می شود که موجب کاهش درد بیمار میشود. در مرحله بعد شاید نیاز به رادیوفرکوئنسی باشد.