علائم اوتیسم در کودکان

افراد مبتلا به اختلال اتیسم غالبا در برقراری ارتباط و ایجاد ارتباط عاطفی و اجتماعی با دیگران با مشکلاتی روبه رو هستند.انهاد ممکن است اطلاعات حسی مانند صداها و بوها را متفاوت از دیگران پردازش کنند و همین امر ممکن است زمینه ساز برخی از علائم رفتاری اتیسم باشد که افراد ممکن است از خود نشان دهند.هنگامی که به دنبال علائم اولیه اختلال طیف اتیسم هستید باید به مایل استون ها(نقاط عطف یا شاخصها) توجه کنید که نشان دهنده انتظار مشاهده شاخصهای رشدی در مقطعی زمانی است و کودک در سنی مشخص به انها دست می یابد مانند غان و غون کردن در 4 ماهگی و یا استفاده از جملات ساده تا دو سالگی.اگر کودک بعد از این دوره رشدی عنوان شده به مهارت دست یابد و یا اصلا به ان دست نیابد می تواند نشان دهنده اختلالات رشدی مانند اختلال طیف اتیسم باشد.اتیسم را میتوان به صورت قطعی از روی علائم تا دو سالگی تشخیص داد هرچند که برخی از این علائم قطعی تا پیش از دو سالگی نیز خود را نمایان کرده اند.

اگر هم اکنون نیاز به مشاوره با پزشک متخصص کودکان دارید از بهترین متخصصات در سایت تله ویزیت www.televisit24.com بهره مند شوید.

علائم اتیسم(اوتیسم)

در اتیسم که نوعی اختلال رشدی است علائم به مرور نمایان می گردند به این معنی که والدین متوجه می شوند انچیزی که مطابق با رشد یک کودک عادی مورد انتظار است برای کودک انها رخ نمی دهد .برای مثال رشد گفتار یا چهار دست و پا رفتن دیرتر از حد انتظار مشاهده شده و همینطور شاخص های رشدی دیگر.به همین دلیل اگر کودک نتواند به شاخص های رشدی که در دو ماهگی ،چهار ماهگی،شش ماهگی، و نه ماهگی و یک سالگی دست یابد این را می توان یکی از نشانه های اولیه اتیسم یا اختلالات رشدی دیگر دانست .

علائم و نشانه های اولیه اتیسم(اوتیسم) زیر 1 سال

کودک تا 4 ماهگی غان و غون نکند.
کودک تا 5 ماهگی لبخند اجتماعی نزند.
کودک تا 6 ماهگی نخندد(خندیدن نشانه لذت بردن است و خنده نشانه اشتراک گذاری لذتی است که کودک در حال تجربه ان است پس به صورت طبیعی می خواهد که احساس خود را با شما به اشتراک گذارد و واکنش ما به این کار موجب تکرار و ادامه یافتن این لبخند می گردد و در پس ان کودک مهارتهای فراوان ارتباطی را به دست می اورد).
کودک هیچ علاقه ای به بازی هایی مانند دالی موشه که با او می کنند ندارد و به ان واکنشی نشان نمی دهد.
کودک تا 12 ماهگی به نام خود واکنشی نشان نمی دهد.
کودک به اشیاء اشاره شده توسط دیگران تا 12 ماهگی نگاه نمی کند.
کودک از صداهای بلند ناراحت می گردد.
کودک برای ارام شدن به دنبال پدر و مادر خود نیست.
کودک از تنهایی بازی کردن راضی است.
کودک تماس و ارتباط چشمی برقرار نمی کند(کودکان به صورت عادی به چهره ها نگاه می کنند و بر روی چشمان دیگر افراد متمرکز میشوند).

نکته:همه نوزادان به شاخص های رشد در زمان مقرر نمی رسند و این امر برای انها طبیعی است و باید برای این امر به پزشک متخصص مراجعه کنید تا با بررسی بازتابها وضعیت فیزیولوژیک کودکتان را بررسی کند.