مقدمه
علم مدیریت بحران از تکنولوژیهای گوناگونی جهت به انجام رساندن یک سری وظائف پیچیده بهره می‌گیرد. و یکی از عوامل موثر در مدیریت امدادهای بهداشتی، دسترسی و کنترل کافی به امور نقلیه و ارتباطات می‌باشد. علیرغم یک دهه تجربه، تعداد اندکی گزارشات چاپ شده در خصوص کاربرد تله مدیسین (استفاده از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات از راه دور به منظور ارائه مراقبتهای کلینیکی به افراد دور دست می‌باشد) وجود دارد. در صورتیکه تله مدیسین میتواند اقدامات متناسب با سه مرحله اصلی پاسخ به حوادث را که شامل مرحله پیش از حادثه، مرحله بعد از حادثه و مرحله نوتوانی است را تقویت نماید. پردنیا و آلن پیشنهاد دادند که در برنامه ارزیابی تله مدیسین، جمع‌آوری داده‌ها، ابزار مدیریت داده‌ها و صحت آنها بایستی مدنظر قرار گیرد.
انجمن مدیریت اطلاعات سلامت آمریکا AHIMA حداقل محتوی لازم برای تله مدیکال رکود را به شرح ذیل معرفی می‌نماید:
-
نام بیمار
-
شماره شناسایی
-
تاریخ ارائه خدمات
-
پزشک معالج
-
پزشک مشاور
-
مؤسسه ارائه دهنده خدمات
-
رضایت نامه
-
نتایج ارزیابی بیمار
-
تشخیص احتمالی
-
تشخیص نهایی
-
توصیه‌های لازم برای مراحل بعدی درمان
موانعی که در راه گسترش تله مدیسین وجود دارد باید مورد بررسی قرار گرفته وگزارش گردد. ارزیابی نیازها قسمت اصلی طرح‌ریزی یک برنامه تله مدیسین پایدار می‌باشد. این امر جهت کلیه حرفه‌ها حیاتی است. و این نیازها باید به طور گسترده تعیین شوند. یک سیستم تله مدیسین کارا، در صورتی میتواند گسترش پیدا کند که متخصصین بهداشتی آن را بپذیرند و از آن به عنوان یک تکنولوژی جدید استفاده نمایند.
در طی دهه گذشته، ارتش، برنامه‌های فضائی و آژانسهای دولتی گوناگون به طور مستمر کاربرد تلهمدیسین را گسترش داده‌اند و این کاربردها را در شرایط اورژانسهای حوادث غیر مترقبه غیر نظامی و شبیه‌سازی شده آزمایش نموده‌اند. کاربردهای جدید تله مدیسین میتواند نتایج پزشکی حوادث غیر مترقبه را بر اساس تجربیاتی که از یک دهه استفاده موثر از تلهمدیسین در حوادث غیر مترقبه نظامی و غیر نظامی بدست آمده است بهبود بخشد. این مقاله تاریخچه‌ای از فعالیتهای تلهمدیسین در حوادث غیر مترقبه واقعی و شبیه‌سازی شده و نیز نوآوریهای مستمر تلهمدیسین را بیان می‌دارد که ممکن است در موقعیتهای بروز حوادث غیر مترقبه مورد استفاده قرار گیرد. اقدامات فوری در حوادث غیر مترقبه با استفاده از تکنولوژیهای ارتباط از راه دور و تکنولوژیهای اطلاعاتی مسیر می‌باشد. هدف سیستم‌های تلهمدیسین فراهم آوردن سرویسهای مراقبت بهداشتی جهت افرادی است که به دلیل شرایط جغرافیائی و محیطی امکان دسترسی به آنان وجود ندارد. تلهمدیسین شامل تشخیص، معالجه، نظارت و آموزش بیماران است و موجب دسترسی آسان و مستقل از مکان به مشاوره متخصصین پزشکی و اطلاعات بیماران می‌گردد. کیفیت انتقال (مخابره) اطلاعات شامل ارتباطات سخت افزاری در خطوط تلفن استاندارد و خطوط داده‌های تخصصی (جفتهای تکی / دوتائی سیمهای فلزی، کابل‌های هم محور، کابل فیبر نوری) و ارتباطات بی‌سیم با استفاده از پیوندهای مادون قرمز، رادیوئی، تلویزیونی، موج‌های کوچک الکترومغناطیسی و ماهواره‌ای می‌باشد. تکنولوژیهای پیشرفته زمینی و فضائی هم اکنون زیربنای ارتباطات را تشکیل می‌دهند که به خوبی با نیازهای مدیریت بحران متناسب می‌باشند. در سالهای اخیر پیشرفتهای سریع تکنولوژی ارتباط از راه دور تجدید حیاتی را در تلهمدیسین و مراقبت از راه دور ایجاد کرده است. و به عنوان راه موثر بالقوه جهت دسترسی به سرویسهای مراقبت بهداشتی تخصصی وعمومی شناخته شده است و ساقه اصلی ارائه خدمات بهداشتی را تشکیل می‌دهد. تکنولوژیهای جدید موجب ساده شدن ارتباطات در حوادث غیر مترقبه خواهند شد و قابلیتهای تلهمدیسین را افزایش خواهند داد و موجب دسترسی استفاده کنندگان بیشتری به تلهمدیسین می‌گردند.
کاربردهای تلهمدیسین و امکانات ارتباطی در پزشکی حوادث غیر مترقبه
چشم اندازه‌های تاریخی و تجارب بدست آمده:
تلهمدیسین برای اولین بار در اواسط دهة 1980 در حوادث غیر مترقبه به کار گرفته شد. در ابتدا، یک مجموعه‌ای از سیستم‌های ناهماهنگ، حجیم و مشکل موجب بروز مشکلات فنی گردید. آموزشهای بعدی که از طریق آزمایشات و با سختی‌های فراوان صورت گرفت، موجب ایجاد سیستم‌های فنی پیشرفته امروزی گردید. نگاهی به تاریخچة تلهمدیسین علاوه بر آشکار ساختن نکات مثبت و منفی اقدامات صورت گرفته، موجب توسعة تلهمدیسین جهت برطرف نمودن نیازمندیهای حوادث غیر مترقبه آینده می‌گردد. پروژه‌های اولیه، فواید سیستم‌های تلهمدیسین را آشکار نمود. و بر نیازمندیهای لازم جهت رسیدن به توانائی‌های ملی و بین‌المللی تاکید کرد، بطوریکه بتوان از آنها در مواقع نیاز استفاده کرد. مهمترین دستاورد این تلاشها، ایجاد و تقویت یک ذهنیت جهانی در خصوص کمک رسانی در حوادث غیر مترقبه از طریق تلهمدیسین بود.
تجارب غیر نظامی تلهمدیسین در حوادث غیر مترقبه:
سازمان هوا و فضای ملیNASA برای اولین بار از تکنولوژی مخابراتی برای کمک در شرایط حوادث غیر مترقبه پس از وقوع زمین لرزة ویرانگر سال 1985 شهر مکزیکوسیتی استفاده کرد. ماهوارة مخابراتی ATS-3یک پشتیبان صوتی خیلی مهم را برای تلاشهای امداد و نجات بین‌المللی صلیب سرخ آمریکا و سازمان بهداشت همگانی آمریکا فراهم آورد. اتصال به ماهوارة مخابراتی ATS-3 بسیار حیاتی بود، زیرا زمین لرزه به غیر از تعداد کمی از سیستم‌های رادیویی، تمام ارتباطات زمینی مکزیکوسیتی را ویران کرده بود. در طول مدت 24 ساعت بعد از وقوع آن فاجعه (مرحله بعد از حادثه) ATS-3 موجب ارتباط مخابراتی برای ارزیابی حادثه غیر مترقبه و عملیات فوری امداد , نجات شد. پروژه پل فضایی اتحاد جماهیر شوروی و ایلات متحدهUS/USSR Space Bridge که به منظور پشتیبانی در امور تلهمدیسین برای فضانوردانی که در مأموریتهای مشترک فضایی روسیه و ایالات متحده شرکت می‌کردند توسعه پیدا کرده است. یک نمونه بسیار خوب از کمک در شرایط حوادث غیر مترقبه و تلهمدیسین در جهان بشمار می‌آید. پل فضایی پس از وقوع زمین لرزة آمریکا در سال 1988 عملاً مورد بهره‌برداری قرار گرفت. این پروژه از ارتباط ماهواره‌ای intelsta and comsat برای ارائه مشاورة کلینیکی به چندین بیمارستان منطقه‌ای در امریکا و مرتبط ساختن آنها با چهار مرکز پزشکی ایالات متحده بهره‌گیری نمود. این برنامه از انتقال تصاویر ویدئویی متحرک یکطرفهfull- motion و صوتی متقابل دو طرفهInteractive از ارمنستان به ایالات متحده استفاده می‌کرد.
خطوط انتقال فاکس و داده‌های مجزا پهنای باند بیشتری را فراهم آورند. پروژه پل فضایی امکان مشاوره در زمینه‌های نورولوژی، ارتوپدی، روانپزشکی، بیماریهای عفونی و جراحی عمومی فراهم نمود، یک اتصال جداگانه برای مشاور با شهر یوفا در روسیه برقرار گردید در جایی که انفجار گاز تعداد زیادی مجروح به جای گذارده بود.
تصاویر ویدئوی سیاه و سفیدslow – scan از یوفابه سایتهای پل فضایی در ایروان (واقع در ارمنستان) که ارتباط ماهواره‌ای را برقرار می‌کرد، ارسال شدند. طی یک دوره 12 هفته‌ای در سال 1988 برنامة پل فضایی مراقبت از 209 بیمار ارمنی را بر عهده داشت. تشخیص بیماری برای 54 نفر تغییر کرد، مطالعات تشخیصی جدیدی برای 70 بیمار توصیه گردید و طرح درمانی 47 نفر دیگر تغییر کرد. اتصالات ژئوپولیتیکال و تکنولوژیک طی پروژه اصلی پل فضائی توسعه یافت و در سراسر دهة 1990 ادامه داشت.
توانایی‌ها در زمان بحران افزایش می‌یابند. برای مثال، در زمان کودتای نافرجام 1993 در مسکو، NASA از قابلیتهای موجود برای کمک به مصدومان تیراندازیهای خیابانی بهره‌گیری کرد. این پروژه چهار مرکز پزشکی ایالات متحده را به بیمارستان کلینیکی ادارة پزشکی وابسته به وزارت کشور در مسکو مرتبط می‌ساخت. هر یک از سایتهای شرکت کننده دارای یک استودیوی تلویزیونی با ارتباط صوتی و تصویری کاملاً رنگی دو طرفه بودند.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
هیجده جلسة مشاور بالینی مجزا شامل پزشکی داخلی، مدیریت سوانح و حوادث غیر مترقبه، جراحی و بهداشت عمومی، (شامل اپیدمیولوژی و پزشکی پیشگیری بود ) همچنین سیستم‌های تله پاتولوژی و تله رادیولوژی را دربر می‌گرفت که به وسیلة سیستم پشتیبانی تصویربرداری تشخیصی پزشکی دفاعی ایالات متحده توسعه داده شد. پل فضایی هم اکنون «پل فضایی به روسیه» نام گرفته است. در حال حاضر پزشکان پروژه از یک جستجوگر جهانی مشترک استفاده می‌کنند تا پرونده‌های پزشکی را تشکیل داده و براساس اطلاعات کلینیکی ذخیره شده در پایگاه داده‌های وابسته، مشاوره ارائه دهند. این پروژه یک بستر مناسب آزمایشی برای ارزیابی زیر ساختهای تلهمدیسین مبتنی بر اینترنت و برای گسترش دیدگاههایی در خصوص روشهای مراقبت کلینیکی بالقوه بر پایه اینترنت می‌باشد. این روش از ایمیل‌های چند رسانه‌ای و شبکه جهانی اینترنت و کنفرانسهای ویدئویی چند جانبه استفاده می‌کند و آموزش همانند مشاوره از طریق آن صورت می‌گیرد. حوادث غیر مترقبه مرحله‌بندی شده می‌توانند به برآورد سودمندی و اجرای تلهمدیسین کمک نماید. چندین تجربة تلهمدیسین و وضعیتهای مشابه آن از ACTS بهره‌برداری نموده است یعنی ماهوارة تکنولوژی پیشرفتة NASA که در سال 1994 به فضا پرتاب شد. ACTS، مدارک پزشکی، تصاویر و تصاویر ویدئووی زنده را با سرعت نسبت داده‌های T-1 مگابایت 544/1 منتقل می‌کند. ACTS مقرون به صرفه‌تر و سریعتر از آنچه قبلاً امکان داشت سرویسهای اطلاعاتی و کلینیکی کیفی را به نواحی دور دست منتقل می‌سازد.
انجام خدمات تلهمدیسین ACTS در سال 1996 در ایالات مونتانا شامل نظارت بر وقوع سانحة طبیعی در پالایشگاه شرکت اگزان به صورت فراهم آوردن تسهیلات بیمارستانی از راه دور بود. این مدل معتبر، از یک نسخه اصلاح شده‌ای از دهانه ورودی بسیار کوچک USAT با یک بسته ابزار تلهمدیسین قاب حمل TIP که برای مرکز فضایی جانسون تکیمل گردیده بود، استفاده می‌کرد. TIP یک مجموعة فشرده و جامعی از ابزار فراهم می‌کند. دستگاههای دسترسی داده‌ها جهت تصاویر گوش، بینی، گلو و الکتور کاردیوگرافی، سطح غلظت اکسیژن خون، و قلب و گوش کردن صدای ششها و قلب TIP به عنوان سیستم تشخیصی در ابعاد یک چمــدان تهیه شده است در ماموریتهای رفت و برگشت فضایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. TIP همگام بــا ACTS , USAT ثابت کرد که توانایی ارائه خدمات پزشکی اصلی را در هر مکان داراست. TIP امکان آزمایش بیماران و معاینه را در هر محل فراهم می‌آورد و داده‌های آزمایشگاهی، تصاویر ویدئوی و اصوات را گرفته و به مسافتهای دور منتقل می‌کرد. مدل آزمایشی ACTS یک نمونه اولیه برای نسل جدید سیستم‌های تلهمدیسین ماهواره‌ای محسوب می‌گردد. چنین سیستم‌هایی زیر ساختهای ماهواره‌ای جدیدی را ارائه می‌کنند که عمدتاً دیدگاهها و نحوة پاسخگویی به شرایط حوادث غیر مترقبه را متحول خواهند ساخت.
تجربه ارتش در خصوص تلهمدیسین هنگام وقوع حوادث غیر مترقبه:
نیروهای نظامی ایالات متحده از مدتها قبل به استفاده از خدمات تلهمدیسین و خدمات بهداشتی سیار علاقمندی خاصی نشان داده‌اند. طی اواخر دهة 1980 و اوائل دهة 1990، گسترش تکنولوژی موجب شد که ارتش توانایی و امکان پایه گذاری شبکه‌های ارائه مراقبت بهداشتی مجتمع را در بسیاری از مناطق جهان پیدا کند. هنگامی که گرد و باد و طوفان ویرانگر هیوگو در ماه مارس 1990 جزایر ویرجین را در نوردید، بیمارستان سیار جراحی ارتش MASH وابسته به گارد ملی ارتش آلاباما به منطقة سَنت کرویکس منتقل گردید. آنها از اسکنر رادیوگرافی کامپیوتری نمونة اولیه مخصوص میدان نبرد، یک دیجیتایزر و یک ترمینال یا همان پایانة ماهواره‌ای نیروی دریایی بین‌المللی INMARSAT برای انتقال تصاویر بدست آمده در جزایر ویرجین استفاده کردند که تصاویر از طریق ماهوارة متعلق به مرکز پزشکی ارتش والتررید WRAMC واقع در واشنگتن (دی‌سی) به مرکز پزشکی دوایت دی‌آیزنها و ارتش واقع در شهر آگوستای ایالات جورجیا ارسال می‌شدند. این اولین تلاش امدادی برای نشان دادن ارزش سیستم‌های تله رادیولوژی در زمان وقوع بحران بشمار می‌آمد. در سال 1991، تکنولوژی پیشرفتة ارتباط از راه دور در داخل واحدهای بهداشتی سیار در طی جنگ خلیج فارس تکمیل گردید، و نشان داد این سیستم‌ها می‌توانند تحت شرایط آب و هوایی و جغرافیایی دشوار بخوبی عمل نمایند. دو سی‌تی‌اسکن در بیمارستانهای آموزشی صحرایی ارتش در صحرای سعودی واقع در جنوب مرزهای کویت وعراق نصب گردیدند.
تصاویر سی‌تی‌اسکن که از یک پایانة INMARSAT استفاده می‌کردند، از طریق شبکة تلفن بین‌المللی و ماهواره‌ای به مرکز پزشکی نظامی بروک واقع در شهر سن آنتونیو (ایالت تگزاس) به منظور مشاوره‌های تخصصی انتقال داده شد. این امر نشان دهندة ارزش تله رادیولوژی در میدانهای جنگ است. در اواخر 1992، نیروهای ایالات متحده بعنوان بخشی از برنامه کمک انسان دوستانة سازمان ملل به سومالی اعزام شدند. مردم سومالی با مشکلات عدیده‌ای نظیر جنگ داخلی، قحطی، بیماریهای عفونی گوناگون نظیر مالاریا و تب دنگو دست و پنجه نرم می‌کردند. علاوه بر اینها، زیر ساختهای خدمات عمومی، حمل و نقل و مخابراتی آن کشور طی جنگ داخلی شدیداً تخریب شده بود. مراقبتهای پزشکی بسیار محدود وکمیاب بود. واحدهای پزشکی که از نیروهای ایالات متحده پشتیبانی می‌کردند به یک بیمارستان صحرایی وابسته بودند. درهر حال، هیچیک از تخصص‌های پزشکی و فنون ضروری وجود نداشت. بنابراین در اوائل سال 1993، سیستم ارتباطی کلینیکی از راه دور RCCS بکار گرفته شد تا تصاویر دیجیتالی شدة ثابت و پیام‌های صوتی را از یک پایانة سیار INMARSAT به WRAMC ارسال نماید. RCCS از ارتباط از راه دور دارای پهنای باند کوتاه با سرعت 9600 بایت در ثانیه برای ارسال و برگشت تصاویر سی‌تی‌اسکن با ایلات متحده استفاده می‌کرد تا در آنجا مشاوره‌های مربوط به رادیولوژی اعصاب و جراحی اعصاب صورت پذیرد.
تصاویر رنگی با کیفیت بسیار بالا از وضعیتهای پزشکی مشاوره‌های بیماریهای پوستی و عفونی، توموگرافی کامپیوتری و رادیولوژی و مشاوره پزشکی پیشگیری را امکان پذیر می‌ساخت. طی 13ماه که عملیات در جریان بود، 74 پرونده شامل 248 تصویر از سومالی منتقل گردید. برای چندین بیمار، براساس مشاوره تلهمدیسین، تخلیه هوا یا مداخلات انجام جراحی در محل ممنوع گردید. پزشکانی که در محل حضور داشتند، RCCS را بسیار قابل اطمینان، راحت جهت استفاده، انعطاف پذیر و بعنوان ابزاری ارزشمند برای حمایت کلینیکی ذکر کردند. این سیستم همچنین نشان داد که قابلیتهای کنفرانس از راه دور ویدئویی گران‌قیمت، برای بسیاری از انواع مشاوره‌های تلهمدیسین امری ضروری بشمار نمی‌آیند. بطور کلی، این تجربه بر ارزش بالقوة تلهمدیسین تأکید نمود.
در سال 1994، ارتش ایالات متحده با فرستادن یک تیم تلهمدیسین به منظور حمایت از نیروهای ایالات متحده (اشغالگران آمریکایی) در هائیتی به تجربه بیشتری دست یافت. بیماران را پرسنل نظامی و شهروندان هائیتی تشکیل می‌دادند. قابلیتهای تلهمدیسین شامل تکه کنفرانسهای ویدئوی و تصاویر دیجیتالی ساکن دارای کیفیت (شامل فیلم‌های رادیوگرافی دیجیتالی) بود. تجهیزات تشخیص ویدئویی عبارت بود از اُتوسکوپ ، آُفتالموسکوپ و درِمسکوپ که جهت مشاوره براساس WRAMC به تجهیزات تله کنفرانس متصل شده بودند.
ارتباطات از راه دور اولیه هائیتی یک ماهوارة 56 کیلو بایت در ثانیه نیروی دریایی را استفاده می‌کرد که به خط تجاری 56 کیلو بایت در ثانیه سوئیچی واقع در RAMC متصل گردیده بود. بعدها، فرماندهی نیروهای فضایی متعلق به ارتش از یک ایستگاه زمینی T-1/VSAT برای دسترسی خدمات تلهمدیسین به سیستم ماهواره‌ای ACTS متعلق به NASA استفاده کرد. این ماهواره از اتصال کامل پهنای باند T-1 به WRAMC با استفاده از یک خط تجاری بهره‌گیری می‌نمود. با استفاده از این تکنولوژی، یک اتصال ویدئویی کاملاً متحرک (نه تصاویر ساکن) و دارای پهنای زیاد بین بیمارستان پشتیبانی نبرد و WRAC برقرار گردید. بوسیله این ارتباط مخابراتی پیشرفته، یک عمل جراحی دهان، یک عمل نورولوژی و سه مشاورة پوستی انجام گردید.
معاینات مشترک ارتوپدی با تصاویر متحرک و معاینات آسیب‌شناسی محاوره‌ای از راه دور به عنوان آزمایشات اعتبار مفهومی که از مقیاسهای داده‌های گوناگون استفاده می‌کرد هدایت می‌شد. پزشکان نتیجه گرفتند که به کارگیری واحد تلهمدیسین در هائیتی یک اختلاف چشمگیری جهت تعداد کمی از بیماران ایجاد نمود، در 15 مشاوره از 30 مشاوره تلهمدیسین، توصیه از راه دور به عنوان امری که تأثیر فراوان بر درمان دارد، ارزیابی گردید. در پنج مورد، توصیة پزشکی دارای تأثیر ممکن یا حتمی بر طرحهای تخلیه پزشکی بود. مشاورات عمده در زمینة مشکلات پوستی، رادیولوژی، ارتوپدی و جراحی سرپایی صورت پذیرفت. تلهمدیسین هنگامی که فراهم کننده مراقبت مستقر در مکان دور است دارای مهارت کلینیکی کافی برای بکارگیری توصیه‌ها در مورد بیمار بود بسیار مفید واقع می‌شد. عملیات Prime time که در سال 1993 آغاز گردید، حمایت تلهمدیسین را برای واحدهای پزشکی مستقر در مقدوینه و کرواسی فراهم آورد. این عملیات به روش جدید انجام گردید Primetime II، و در سال 1995 با افزایش پهنای باند ارتباطی به 30 برابر اندازه قبیل کیفیت تصاویر پزشکی که برای مقاصد مشاورة تشخیصی منتقل می‌گردیدند، رسید. تکنولوژی ATMحالت انتقال همزمان T-1 برای چندین تست تلفیقی بکار گرفته شد که اولتراسوند با داپلر رنگی را در مقیاس T-1 نتیجه داد.
در سال 1996 وزرات دفاع ایالات متحده یک شبکه پزشکی در کشور بوسنی تأسیس نمود که پزشکان مستقر در میدان جنگ را به پزشکان پنج مرکز پزشکی ارتش در ایالات متحده (واشنگتن، تگزاس، کالیفرنیا، ناحیة کلمبیــا و هــاوایی) مرتبط می‌کــرد. بخــش تلهمدیسین این پروژه prime time III از ماهوارة ارتباطی استفاده می‌کرد تا پزشکان ارتش بتوانند بوسیله صدا و تصویر واقعی با یکدیگر مشورت نمایند. پزشکان مستقر درخط مقدم جبهه با استفاده از تکنولوژی موجود، عکس‌های اشعه ایکس، اولتراسوند، سی‌تی‌اسکن و دیگر تعمیرات، تصاویر متحرک ویدئوی را برای پشتیبانی تشخیصی به بیمارستانهای دورتر منتقل ساختند.
همان پزشکان خط مقدم جبهه‌ها از آن سیستم برای دسترسی به سوابق و پرونده‌های پزشکی کامپیوتری و پیگیری ترخیص‌های بیماران استفاده می‌کردند. آنها نتایج رادیولوژی، آزمایشگاه و تجویز را دریافت می‌کردند و از حمایت منطقی پزشکان دیجیتالی، دندانپزشکی از راه دور، اطلاع رسانی کلینیکی آن لاین ، پست الکترونیکی، تکنولوژیهای آگاهی از وضعیت اجرای و کنترل پزشکی استفاده می‌کردند. برای عملیات Prime time III، زیر ساخت ارتباطی از ATM به یک چارچوب تلفیقی وابسته به معماری ISND شبکه دیجیتالی خدمات تلفیقی تغییر کرد. مرکز اصلی فعالیت تلهمدیسین که در مرکز پزشکی منطقه‌ای لندستوهل آلمان واقع بود با اینترنت و یک دروازة ISND تجاری به کل جهان متصل گردید. آنتن‌های اصلی و بزرگ تلهمدیسین در بیمارستان پشتیبانی جنگی در شهر تاسزار مجارستان و واحد MASH در شهر توز بوسنی نصب گردیدند.
CSH از طریق مدارهای زمینی T-1 به لندستوهل متصل شدند و MASH از طریق دو مدار ماهواره‌ای T-1 به لندستوهل متصل شد. پزشکان می‌توانستند جلسات ویدئویی تلهمدیسین را در هر مکان دلخواه برگزار نمایند و می‌توانستند به مراکز پزشکی واقع در ایالات متحده پس از ساعات کار عادی در آلمان یا هنگامی که تجربه کلینیکی ویژه‌ای برای مواقع فوری در بوسنی سریعاً در دسترس نبود، وصل شوند. اتصال به مراکز پزشکی در شرایط مختلف زمانی در 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته بدون هیچگونه نیاز به پرسنل اضافی امکان پذیر بود.
گذرگاه ارتباطی
سیستم‌های ساده تلهمدیسین در مواقع بروز حوادث غیر مترقبه اغلب می‌توانند مزایایی را در بر داشته باشند. چالش اصلی منطبق ساختن سیستم‌های ضروری و ارتباطی صحیح با یک الگوی پزشکی تلهمدیسین حوادث غیر مترقبه می‌باشد. چالش مهم دیگر تفسیر و به کارگیری خلاصة اطلاعات اکتسابی و نتایج ضروری ارتباطی در زمان و مکان مورد نیاز می‌باشد.
زیر ساختهای ارتباط از راه دور از گردش اطلاعات در بین مکانهای جغرافیایی پراکنده حمایت می‌کنند. این گذرگاه که از یک برنامه معین تلهمدیسین بهره خواهد گرفت از طریق زیرساختهای موجود و توانایی‌های مورد نیاز مشخص می‌شود. متوسط پهنای باندی که برای انتقال اطلاعات به کار می‌رود یک فاکتور محدوده کننده نوع سیستم تلهمدیسین می‌باشد. خطوط زمینی مستقیم بوسیله سیستم‌های دوتایی فلزی، رایج‌ترین وسیله انتقالی برای شبکه‌های تلفن هستند. ولی فیبر نوری خدمات برجسته‌ای را ارائه می‌دهد. یکی از محدودیتهای خطوط مستقیم این است که ارتباط «نقطه به نقطه» را فراهم می‌آورند و قابل استفاده در سیستم موبایل نبوده و به طور مقرون به صرفه جهت ارسال به مکانهای دورتر توسعه می‌یابند و فقط با دشواری فراوان می‌توان از آنها برای پخش یک سیگنال بطور همزمان به همه بخشهای یک قاره بهره‌گیری نمود. برای غلبه بر این محدودیت‌ها، وسایل پخش بی‌سیم (نظیر رادیو و ماهواره) به خدمت گرفته می‌شوند. ارتباطات انتقالی بی‌سیم (عمدتاً رادیو) می‌توانند ارتباط مستقل از زیر ساختهای الکتریکی و تلفن محلی را فراهم آورند. بنابراین، خسارات ناشی از حوادث غیر مترقبه تاثیر چندانی بر ارتباطات بی‌سیم ندارند.
در هر حال، خسارت به برج‌های رادیویی، ایستگاهای اصلی و تکرار کننده‌ها می‌توانند این ارتباطات را با وقفه مواجه سازند. در جایی که سایر وسایل نظیر خطوط زمینی یا خدمات موبایل در اثر حوادث غیر مترقبه خراب شده‌اند. یا در بسیاری از کشورهای در حال توسعه که تعداد این تجهیزات کافی نیست، ماهواره یک ابزار ارتباطی از راه دور مفید محسوب می‌گردد. اکثر ماهواره‌های ارتباطی تجاری در یک مدار زمینی هم زمان کره زمین یعنی در مسافت 300/22 مایلی (420164 کیلومتر) در بالای مدار زمین قرار می‌گیرند.
ماهواره‌های ثابت زمینی مکان ثابتی را در آسمان اشغال می‌کنند زیرا کاملاً با چرخش زمین می‌چرخند بدلیل مسافت انتقال طولانی بین ماهواره‌های ثابت زمینی و زمین، امکانات پخش باید بسیار قوی باشند که این امر مستلزم نصب امکانات و وسایل ثابت با آنتن‌های بلند است. هر چند که، سودمندیهای حاصل از ماهواره‌ها هزینه بالایی دارد. اخیراً پایانه‌های ماهواره‌ای هزاران یا دهها هزار دلار قیمت دارند که هزینه‌های سرویس و نگهداری هم به آن اضافه می‌شود، بنابراین فقط دولتهای بزرگ، سازمانهای امدادی بزرگ و رسانه‌های گروهی ثروتمند می‌توانند منابع ماهواره‌ای را در اختیار گیرند. برخی از جوامع و حتی کشورهای در حال پیشرفت نمی‌‌توانند از عهده هزینه‌های مربوط به ماهواره بر آیند و مجبورند برای کمکهای ماهواره‌ای به آژانسهای خارجی متکی باشند. خوشبختانه، با پیشرفتهای که صورت می‌گیرد، هزینه‌های مربوط و پایانه‌های ماهواره‌ای قابل حمل در سالهای آینده کاهش خواهد یافت.
گرچه پژوهشهای پایانة ماهواره‌ای موجب فراهم آوردن آسایش بیشتری خواهند شد. (محصولات قابل حمل) حتی کوچکترین پایانه‌های ماهواره‌ای امروز فاقد کاربری سطح شخصی محصولات قابل حمل سلولار هستند.
دو رویکرد به سوی سیستم‌های ماهواره‌ای آینده مشکل قابل حمل بودن را حل خواهند کرد. یکی از رویکردها، انتقال دهنده‌ها و دریافت کننده‌های قدرت‌مندتر و بزرگتری را در ماهواره‌های ثابت زمینی قرار می‌دهد تا پایانه‌های کوچک‌تر دستی قابل استفاده باشد. رویکرد دیگر از یک مجموعه‌ای از ماهواره‌های غیر ثابت در مدار پایین زمین LEOبهره می‌گیرد. از آنجا که ماهواره‌های LEO نسبت به ماهواره‌های ثابت به زمین نزدیکتر هستند، نیازمندی به انتقال امواج زمینی و دریافت کننده‌های قوی کاهش می‌یابد.
پایانه‌های کوچک و سبک وزن سیار تلفن‌های موبایل می‌توانند برای ارتباط با ماهواره‌های LEO کفایت کنند. در زمینه ارتباطات مخابراتی در زمان وقوع حوادث غیر مترقبه، یک چنین سیستمی میتواند ارتباط سریع، کارآمد، قابل اعتماد و شخصی را برای امدادگران حوادث غیر مترقبه صرفنظر از شدت و گستردگی خرابی‌ها و خسارات ارائه دهد. شروع به کار ماهواره‌های مخابراتی LEO یک واقعه مهم تلقی می‌گردد. آنها می‌توانند مناطق جهان را به یکدیگر متصل نمایند و ارتباطات اصلی را بهتر از سیستم‌های کامل زمینی فراهم آورند. در مهمترین سطح، فردی که از ارتباط LEO استفاده می‌کند میتواند یک تلفن همراه داشته باشد که در تمام نقاط جهان قابل استفاده خواهد بود. در زمان ووقع یک حادثه غیر مترقبه حتی اگر محیط اطراف کاملاً خراب شده باشد، فرد دارنده یک تلفن همراه (جیبی) LEO میتواند به راحتی با سراسر دنیا تماس برقرار نموده و تقاضای کمک کند. تلاشهای مدیریت حوادث غیر مترقبه آینده به دلیل فقدان ارتباطات فلج نخواهد شد.
ابزاهاری ارتباطی جدید
برای مدیریت، تحلیل و مبادلة اطلاعات بهتر طی وقوع یک حادثه طبیعی، سیستم‌ها باید از بار مسئولیت مدیریت اطلاعات بکاهند. آنها باید وررود و بازیابی سریع یادداشتها، دسته‌بندی و گزارش سریع یافته‌ها و دسترسی آسان و به موقع به متون جدید، پایگاههای داده‌ها و دانش لازم را تسیهل نمایند. کارآیی فزایندة اینترنت، شبکه گستردة جهانی، حقیقت مجازی، ساختن کامپیوترهای خیلی کوچک و مطالب جدید، موجب پیشرفت مدیریت منابع و تحقیقات علمی مربوط به حوادث غیرمترقبه و ادارة امور خواهند شد.
اینترنت و شبکه گسترده جهانی:
اینترنت در اوسط دهه 1990 به طور غیر منتظره‌ای رواج یافت، اگر چه تاریخچة آن به سه دهه قبل بر می‌گردد ولی هم اکنون تسهیلات و امکانات بی‌نظیری برای ایجاد ذخیره‌سازی و مبادله اطلاعات فراهم آورده است. افزایش سریع استفاده از اینترنت به علت قابلیت خواندن و نوشتن کامپیوتری توسط استفاده کنندگان، دسترسی ارزان قیمت به سخت افزارها و نرم افزار کامپیوتری و بهتر از همه، دسترسی در همه مکانها مفید واقع شده است و نیز گسترش خواهد یافت. کاربران هم اکنون می‌توانند: صدا، تصاویر ویدئویی، متون و نرم افزارهای مورد نیاز (ماننــد Java applet، افزودنی و برنامه‌های اصیل باینری (دودیی)) قابل اجرا را از طریق اینترنت مبادله نمایند.
شبکه‌های مدیریت حوادث غیر مترقبه:
در حالت ایده‌آل، یک منبع جهانی که همه کشورها را به هم مرتبط می‌نماید. به اشتراک گذاشتن اطلاعات و تجربیات مربوط به حوادث غیر مترقبه را تسهیل می‌نماید. بسیاری از کشورها برای خودشان شبکه‌های قابل دسترسی اینترنتی مربوط به حوادث غیر مترقبه را تاسیس نمودند. یکی از تلاشها، که شبکه بهداشت جهانی GHNER است، یک دروازه برای اطلاعات بهداشت عمومی در سطح جهانی پدید می‌آورد. GHNET یک اتحادیه از متخصصان پزشکی و آژانسهای ارتباطی (دانشگاه پتزبوگ، سازمان بهداشت همگانی، بانک جهانی، سازمان بهداشت جهانی، اداره هوا و فضای ملی و آژانس آمریکایی برای گسترش بین‌المللی) است که در یک معماری اطلاعات بهداشتی در حال پیشرفت سهیم شده‌اند. اهداف GHNET در سه حیطه اصلی قرار می‌گیرند: 1- ارتباط بین آژانس‌ها، ارتقاء آموزش بهداشت از راه دور، پیشیگری از راه دور در سطح جهان، توسعه برنامه‌های ویژه.
GHNET یک آموزش از راه دور برای تشویق افرادی که در زمینه ارتباط از راه دور و اپیدمیولوژی یا بهداشت عمومی، آموزش دیده‌اند. جهت فراهم آوردن مهارت و علوم پزشکی آنلاین و ساده را آغاز کرده است. GHNET امیدوار است شبکه‌ای ایجاد کند که بتواند اطلاع رسانی سریع و صحیح را در موقع وقوع حوادث غیر مترقبه انجام دهد. یک شبکه بهداشتی جهانی برای زمان حوادث غیرمترقبه GHDNET در دانشگاه اهیم ژاپن به عنوان بخشی از GHNET اصلی آغاز بکار کرده است. GHDNET یک سایت اینترنتی اصلی برای پزشکی حوادث غیر مترقبه می‌شود. این شبکه کلیة سازمانها و افرادی را که در سطح جهان در امور مربوط به کمک‌رسانی حوادث غیر مترقبه کار می‌کنند، در فهرستهایی ذکر کرده و اتصالات گسترده‌ای را در حوادث غیر مترقبه براساس بانک اطلاعاتی (پایگاه داده‌ها) به وجود می‌آورد. یکی از اهداف آن ایجاد یک شبکة رسمی و جدید برای انتقال اطلاعات به منظور انجام پزشکی اورژانس و حوادث غیر مترقبه است. GHDNET، افراد و سازمانها را صرفنظر از کشور محل سکونت یا شغل رسمی‌شان بطور داوطلبانه ثبت نام می‌نماید. شرکت کنندگان منابع اطلاعاتی را اختیار یکدیگر گذاشته و طی وقوع حوادث غیر مترقبه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌نمایند. GHNET در ژاپن و ایالات متحده دوره‌های آموزشی کوتاه مدت برگزار می‌نماید. سازمان ملل متحد برای هماهنگی تلاشهای انسان دوستانه یک شبکه امدادی را به عنوان یک سیستم اطلاع رسانی جهانی بر پایة وب تأسیس کرده تا تلاشهای امدادی انسان دوستانه را بهبود بخشد و حمایت کند. این شبکه تقسیم‌بندی به موقع اطلاعات معتبر را در مورد پیشگیری، آمادگی و پاسخگویی به حوادث غیر مترقبه را امکان پذیر می‌سازد. شبکه امدادی در 24 ساعت قابل دسترسی است، کاربر میتواند زبان دلخواه را انتخاب نماید و به نقشه‌ها، به روز رسانی‌ها و پایگاههایی جهت سایتهای اینترنتی دیگر آژانسهای بشر دوستانه دسترسی پیدا کنند. این یک فروشگاه کامل جهت اطلاع رسانی به موقع و معقول براساس منابع و وضعیتها را ایجاد می‌کند. وزارت دفاع آمریکا در حال توسعة یک منبع کامل ازکمک و اطلاع رسانی مربوط به بلایای طبیعی با مرکز اطلاع رسانی مجازی‌اش VIC است.
VIC تکنولوژیهای مدیریت اطلاعات موجود را با منابع اطلاعاتی موجود، اینترنت، پایگاه وب، موتورهای جستجوگر سریع، ابزارهای مدل پیشگیری و مانیتورهای حساس از راه دور، ادغام می‌نماید. این تلاش که با راهنمایی ستاد فرماندهی ایالات متحده در هاوایی و با همکاری مرکز جنگ ستاد مشترک در سافولک ایالت ویرجینیا و مرکز ارتقاء مدیریت حوادث غیر مترقبه و کمکهای انسان دوستانه صورت پذیرفته است، از سازمانهای بین‌المللی و داوطلب خصوصی، غیردولتی و نظامی که در کمک رسانی انسان دوستانه یا عملیاتهای مدیریت بر حوادث غیر مترقبه شرکت می‌کنند حمایت و پشتیبانی به عمل می‌آورد. VIC یک منبع متقابل خواهد شد که میتواند کمک دستی و الکترونیکی را از منابع گوناگون گسترده مربوط به محل وقوع حوادث غیرمترقبه (شامل آژانسهای اطلاعاتی تجاری، و منابع قابل افشاء نظامی و سازمانهای محلی و جهانی است) درخواست نماید. VIC از طریق انجام آنالیزهای سطح اولیه اطلاعات و انتقال داده‌ها و خلاصه وقایع جهت ایجاد ارتباط زمینی مداوم، کلیه تلاشها را هماهنگ می‌نماید. آزمایش VIC در یک سری آزمایشات در آوریل 1998 آغاز شد و تا 1999 ادامه یافت. ملاحظات چند زبانه بودن طی ارتباطات حوادث غیر مترقبه باید مد نظر قرار گیرد. کارکنان امدادرسانی چند ملیتی، چه به یک صحنه فرستاده شده باشند یا با آن ارتباط الکترونیکی داشته باشند، همیشه مشکلات مربوط به اختلاف زبان را حل می‌کنند. بطور ایده‌آل، یک سیستم مباحثه با بحثهایی به زبان خارجی، بعنوان بخشی از یک سیستم اطلاع رسانی حوادث غیر مترقبه جهانی کمک بزرگی خواهد نمود. مؤسسه پزشکی عملیاتهای نیروی دریایی ایالات متحده، مدل ارزیابی بهداشتی سریع را توسعه داده که این مدل ترجمة عبارات مبتنی بر کامپیوترهای کوچک یا لپ‌تاپ (کامپیوتر کیفی)، ثبت مهاجران، و پرسش‌های پزشکی متعددی را در بر می‌گیرد. این مدل برای کاربرد نظامی که شامل جمعیتهای محلی، زندانیان جنگی، برنامه‌های غیر نظامی و نیروهای اشغالگر چند ملیتی می‌شود، مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از این مدل، یک مصاحبه‌گر عبارتی انگلیسی را انتخاب می‌کند و کامپیوتر آنرا به زبان دیگر (که توسط گیرنده بومی مشخص می‌شود) بازگو می‌کند. این سیستم از یک محاورة دو طرفة محدود و متمرکز بدون حضور یک مترجم انسانی حمایت می‌کند. زبانها را می‌توان به سرعت عوض نمود و افراد بی‌سواد هم می‌توانند از این سیستم استفاده کنند. ترقی این سیستم مباحثه چند زبانه مبتنی بر اینترنت به کارکنانی که کامپیوترهای لپ‌تاپ بی‌سیم در اختیار دارند، امکان و اختیار تحقیق و بررسی در خصوص مصدومان حوادث غیر مترقبه در اقصی نقاط جهان را می‌دهد.