سلامت الکترونیک یک زمینه نوظهور از برخورد انفورماتیک، پزشکی، بهداشت عمومی و تجارت است که از طریق شبکه جهانی وب و تکنولوژی های مرتبط با آن ارتقا و تکامل می یابد. سلامت الکترونیک را نه تنها بعنوان یک توسعه فنی بلکه بعنوان حالتی روحی، طرز تفکر و یک حرکت عمومی جهانی می توان توصیف کرد. برای توصیف واژه سلامت الکترونیک باید از فناوری اطلاعات و ارتباطات در بخش سلامت بهره برد. اطلاعات دیجیتالی در بخش سلامت و بهداشت برای مقاصد بالینی و آموزشی و مدیریتی از طریق الکترونیکی، انتقال ذخیره و بازیابی می شود.
سلامت دیجیتال از همآیند پیشرفت در حوزههای دیجیتال و ژنتیک با حوزههای سلامت، مراقبت سلامت، معیشت و اجتماع پدید میآید تا خدماترسانی سلامت را ارتقا دهد. این رشته از فناوری اطلاعات و ارتباطات کمک میگیرد تا مشکلاتی را که بیماران با آن درگیر هستند مرتفع کند.
سلامت دیجیتال مردمان را برای پیگیری، مدیریت، و بهبود سلامت، معیشت و زندگی پربارتر خود، خانواده و جامعه توانمند میکند. سلامت دیجیتال میتواند کمبودهای خدمات سلامت را پوشش دهد و دسترسی به آن خدمات را افزایش و هزینههایشان را کاهش داده و پزشکی را دقیقتر و منطبق بر نیازهای اشخاص کند.
سازمانهای بسیاری از جمله سازمان جهانی بهداشت، سلامت دیجیتال را تعریف کردهاند؛ اکثر این تعاریف، اشاره به استفاده از نوآوریهای متحولکننده در تکنولوژی برای استفاده از مراقبتهای سلامت و خدمات پزشکی میکند. اما ماهیت و ذات این تغییرات، یک تغییر تکنولوژیک نیست، بلکه یک تغییر فرهنگی به حساب میآید.
گذار استفاده از تکنولوژی در ارائه خدمات سلامت از مدتهای بسیار قبل شده است، اما این اولین بار است که تکنولوژی رهبری تغییرات را به دست میگیرد. وقتی در دهه 1990 کامپیوترهای شخصی به صورت گستردهای در دسترس قرار گرفتند، سلامت الکترونیک (e-Health) به وجود آمد. وقتی کامپیوترها به شبکه و اینترنت متصل شدند، سرویسها و خدمات پزشکی از راه دور و تله_مدیسین (TeleMedicine) پدیدار شدند. ظهور شبکههای اجتماعی، فضایی برای Health2.0 به وجود آورد. زمانیکه تلفنهای همراه و پس از آن، تلفنهای هوشمند به بازار آمدند، mobile Health یا mHealth گسترش پیدا کرد. اما از سال 2010، میزان استفاده از تکنولوژیهای متحولکننده (disruptive) بسیار بیشتر شد به نحوی که این نوآوریها منجر به تغییر کیفیت خدمات برای خدمتدهندگان و بیماران شد.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
به همین دلیل، شاید بتوان سلامت دیجیتال را این گونه تعریف کرد:
تغییرات فرهنگی درباره چگونگی استفاده از تکنولوژیهای متحولکننده برای فراهم آوردن دادههای دیجیتال و واقعگرایانه؛ که این دادهها توسط بیماران و خدمتدهندگان قابل دسترسی باشد و منجر به یک رابطه متعادل پزشک-بیمار و تصمیمگیری توسط هر دو شود.
استفاده از تکنولوژی زمانی به نتایج بهتر در کنترل سلامت افراد ختم میشود که چالشهای فرهنگی موجود برای استفاده از آن شناخته شده باشد و نیازهای جدیدی که برای بیماران در این وضعیت پیش خواهد آمد پیشبینی شده باشد. به همین دلیل نیاز به تعریف سلامت دیجیتال در قالب تغییرات فرهنگی است.
یکی از زمینههای سلامت که در تمام دنیا سیستمهای سلامت را به چالش کشیده است موضوع هزینههای رو به افزایش مراقبتهای سلامت است. در حالی که به نظر میرسد که دیگر راهکارهای مدیریت هزینههای سلامت و سرمایهگذاری در پیشگیری از بیماریها، نمیتواند راهکاری بلندمدت برای کاهش هزینهها باشد، تکنولوژیهای دیجیتال با راهکارهای ساختارشکن و نوآورانه خود پاسخهای جدیدی را ارائه نمودهاند. با استفاده از قابلیتهایی که این تکنولوژیها در اختیار ما قرار میدهند میتوان راهکارهایی را طراحی و پیادهسازی نمود که پیش از این بیشتر به یک رویا شبیه بود.راهکارهای سلامت دیجیتال که میتوانند مستقیم یا غیر مستقیم در کاهش هزینههای مراقبتهای سلامت تاثیرگذار باشند را میتوان در راستای یکی از 4 چشمانداز زیر دانست.
توانمندسازی مردم و بیماران: به منظور افزایش و تسهیل دسترسی مردم به خدمات سلامت و افزایش مسئولیتپذیری ایشان در مقابل سلامت خود
هماهنگی اجزای سیستم سلامت: به منظور برقراری ارتباط و تسهیل تبادل اطلاعات میان اجزای مختلف حوزه سلامت
تغییر نظام پرداخت: به منظور پیادهسازی نظام پرداخت مبتنی بر خروجی و حفظ سلامت مردم
پزشکی شخصی: به منظور شخصیسازی نمودن هرچه بیشتر تشخیص و درمان برای افراد
در راستای این چشماندازها، صدها راهکار و مداخله سلامت در سطوح مختلف و برای ذینفعان متفاوت تعریف شده و همچنان نیز نوآوریها در آنها در جریان است. این ساختار و اطلاع از چشماندازها کمک میکند بتوان جهتدهی بهتری به نوآوریهای سلامت دیجیتال داد.
با این حال برای دستیابی به هدف کاهش هزینهها در سطح مدیریت کلان خدمات سلامت نیاز است که ترکیبی از راهکارهای مختلف به صورتی در یک بسته خدمتی ارائه گردد که بتواند برخی از هزینهبرترین خدمات را پوشش دهد. این بستههای خدمتی میتواند در قالبهایی از جمله خدمات پایهای بیمهها یا خدمات تندرستی و سلامت سازمانی ارائه گردد. زیربنای همه این قالبها، کاهش هزینههای کلان و عمده سیستم میباشد.